Μια εικόνα...μια πρόκληση...μια πρόσκληση....από την Ελένη και το καρυδότσουφλο!
Σταγόνες βροχής βρέχουν το τζάμι...κάθεσαι στην ασφάλεια του αυτοκινήτου σου ...κλεισμένη εκεί μέσα,βλέπεις την φύση να κλαίει για όλα τα λάθη που υπάρχουν γύρω σου...σκέψεις περνάνε σαν τρελές από το μυαλό σου...αυτά που έκανες...αυτά που δεν πρόλαβες να κάνεις...ανθρώπους που έχασες....ανθρώπους που βρήκες....στιγμές χαράς...στιγμές λύπης....σκέφτεσαι...σκέφτεσαι....σκέφτεσαι...
Βλέπεις τις σταγόνες τις βροχής..τις νιώθεις στα μάτια σου...είναι καυτές...αλμυρές....μα πώς είναι δυνατόν;Είσαι μέσα στο αμάξι κι όμως αυτές πέφτουν πάνω σου...όχι..δεν είναι σταγόνες...είναι δάκρυα...κλαις....ανοίγεις την πόρτα και βγαίνεις....οι σταγόνες δυναμώνουν...γίνονται ένα με τα δάκρυά σου...στέκεσαι εκεί...νιώθεις ανακούφιση...λες και η βροχή ξεπλένει από πάνω σου όλα τα κακά και τις σκέψεις σου...νιώθεις ελεύθερη πια....
Μπαίνεις στο αμάξι και βάζεις μπρος...είσαι καλύτερα λες....είσαι όμως;
Σταγόνες βροχής βρέχουν το τζάμι...κάθεσαι στην ασφάλεια του αυτοκινήτου σου ...κλεισμένη εκεί μέσα,βλέπεις την φύση να κλαίει για όλα τα λάθη που υπάρχουν γύρω σου...σκέψεις περνάνε σαν τρελές από το μυαλό σου...αυτά που έκανες...αυτά που δεν πρόλαβες να κάνεις...ανθρώπους που έχασες....ανθρώπους που βρήκες....στιγμές χαράς...στιγμές λύπης....σκέφτεσαι...σκέφτεσαι....σκέφτεσαι...
Βλέπεις τις σταγόνες τις βροχής..τις νιώθεις στα μάτια σου...είναι καυτές...αλμυρές....μα πώς είναι δυνατόν;Είσαι μέσα στο αμάξι κι όμως αυτές πέφτουν πάνω σου...όχι..δεν είναι σταγόνες...είναι δάκρυα...κλαις....ανοίγεις την πόρτα και βγαίνεις....οι σταγόνες δυναμώνουν...γίνονται ένα με τα δάκρυά σου...στέκεσαι εκεί...νιώθεις ανακούφιση...λες και η βροχή ξεπλένει από πάνω σου όλα τα κακά και τις σκέψεις σου...νιώθεις ελεύθερη πια....
Μπαίνεις στο αμάξι και βάζεις μπρος...είσαι καλύτερα λες....είσαι όμως;