menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

26 Ιουλ 2016

Να ξέρεις πως σε αγαπάω όσο τίποτα στον κόσμο...

Μωρό μου....γιατί αυτό είσαι,το μωρό μου,το μικρό μου μικρό θαυματάκι κι ας κλείνεις σήμερα τα 16!

Πότε πέρασαν τόσα χρόνια:Σαν χτες μου φαίνεται που σε κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου,που μύρισα το άρωμά σου,που ένοιωσα πως μπορεί κάποιος να αγαπήσει έναν άνθρωπο περισσότερο και από τον ίδιο του τον εαυτό...



Μεγάλωσες....και μπορεί να μαλώνουμε συχνά,μπορεί να νοιώθεις πως σου πάω συνέχεια κόντρα,αλλά να ξέρεις πως θέλω μόνο το καλό σου...

Να ξέρεις πως είμαι πολύ περήφανη που είμαι μαμά σου....

Να ξέρεις πως σε αγαπάω όσο τίποτα στον κόσμο...

Να ξέρεις πως ότι κι αν γίνει θα είμαι δίπλα σου....

Να ξέρεις πως θα σε προστατεύω πάντα....

Να ξέρεις ,πως ακόμα κι όταν θα είμαι εκεί ψηλά(ή χαμηλά δεν ξέρω),θα έρχομαι και θα σε σκεπάζω να μην κρυώνεις....

Να ξέρεις πως θα κάνω τα πάντα να είσαι ευτυχισμένη....

Πέρασαν κιόλας 16 χρόνια....

Χρόνια σου πολλά κοριτσάκι μου.Να είσαι πάντα γερή και να φωτίζεις την ζωή μας με τον τρόπο που μόνο εσύ ξέρεις!

Σε λατρεύω!




Τις νύχτες σε νανούριζα και έχτιζα το όνειρο σου
και εγώ ονειρευόμουνα τον κόσμο το δικό σου
μεγάλωσες μεγάλωσα δεν έχω απαντήσεις
φοβάμαι τώρα πιο πολύ τον κόσμο που θα ζήσεις.......


...Να προσέχεις, να αντέχεις, να φυλάγεσαι
με αγάπη τη ζωή σου να σκεπάζεις
να αγαπάς, να συγχωρείς και να μοιράζεσαι
και να ξέρεις πως σου μοιάζω και μου μοιάζεις.....









Πριν πεθάνω, κόρη μου, θα’ θελα να είμαι σίγουρος ότι σου έμαθα:

Να χαίρεσαι τον έρωτα

Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου

Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου

Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή

Να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι

Να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς

Να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις

Να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου

Να είσαι φίλη του εαυτού σου

Να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς

Να ξέρεις πως αξίζεις να σ’ αγαπάνε

Να μιλάς στους άλλους τρυφερά

Να λες κάτι ή να σωπαίνεις ανάλογα με το τι κρίνεις για σένα σωστό

Να αποκτάς φήμη για τα κατορθώματά σου

Να αγαπάς και να φροντίζεις το κοριτσάκι που έχεις μέσα σου

Να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων

Να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων

Να συνειδητοποιείς τα συναισθήματά σου και να πράττεις ανάλογα

Να μην κυνηγάς το χειροκρότημα αλλά τη δική σου ικανοποίηση από το γεγονός

Να δίνεις γιατί θέλεις, ποτέ γιατί νομίζεις πως είναι υποχρέωσή σου
Να απαιτείς να σε πληρώνουν όπως πρέπει για τη δουλειά σου

Να δέχεσαι τους περιορισμούς και την αδυναμία σου χωρίς θυμό

Να μην επιβάλλεις τα κριτήριά σου ούτε να επιτρέπεις να σου επιβάλλουν οι άλλοι τα δικά τους

Να λες το ναι μονάχα όταν το θέλεις και να λες όχι χωρίς ενοχές

Να ζεις το σήμερα και να μην έχεις μεγάλες προσδοκίες

Να ρισκάρεις περισσότερο

Να δέχεσαι την αλλαγή και ν’ αναθεωρείς τις πεποιθήσεις σου

Να προσπαθείς να γιατρέψεις τις παλιές και τις πρόσφατες πληγές σου

Να φέρεσαι και να απαιτείς να σου φέρονται με σεβασμό

Να γεμίζεις πρώτα το δικό σου ποτήρι κι αμέσως μετά το ποτήρι των άλλων

Να σχεδιάζεις το μέλλον αλλά να ζεις το παρόν

Να εμπιστεύεσαι τη διαίσθησή σου

Να χαίρεσαι τις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα

Να καλλιεργείς σχέσεις υγιείς όπου ο ένας στηρίζει τον άλλο

Να κάνεις την κατανόηση και τη συγγνώμη προτεραιότητές σου

Να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι

Να μην κοιτάς πίσω σου για να δεις ποιος σε ακολουθεί

Να μεγαλώνεις και να μαθαίνεις από τις διαφωνίες και τις αποτυχίες σου

Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να λύνεται στα γέλια μες στο δρόμο χωρίς ιδιαίτερο λόγο

Να μη θεοποιείς κανέναν, και ακόμη περισσότερο, εμένα.


Χόρκε Μπουκάι

Μόνο τα δικά σου χέρια δε μ’ εγκαταλείπουνε

Σήμερα κλείνουμε 21 χρόνια μαζί...21 χρόνια που πέρασαν σαν νεράκι...με τα εύκολα και τα
δύσκολα,όπως σε κάθε σχέση.

Ποιος θα το φανταζόταν,εκείνο το πρωινό που ανταμώσαμε για πρώτη φορά,πως θα καταλήγαμε εδώ!



Θυμάσαι όταν μάθαμε πως είμαι έγκυος τι σου είχα πει:Είχα πιθανή ημερομηνία 30/7...εγώ σου έλεγα πως θα γεννήσω στις 26/7 για να σου κάνω το πιο ωραίο δώρο για την τότε επέτειο μας των 5 χρόνων...εσύ γελούσες...όλοι γελούσαν....αλλά η Κωνσταντίνα συμφωνούσε μαζί μου και ξημερώματα της 26ης Ιουλίου ήρθε στον κόσμο για να μας θυμίσει πως η αγάπη είναι εκεί και μεγαλώνει!

Μεγαλώσαμε μαζί...πιο πολλά χρόνια είμαι μαζί σου παρά με τους γονείς μου...

Δεν μετανιώνω για την επιλογή μου και ελπίζω ούτε κι εσύ...

Ξέρω πως δεν είμαι ο πιο εύκολος άνθρωπος στον κόσμο...

Ξέρω πως πολλές φορές σε τρελαίνω με τα νεύρα μου...

Ξέρω πως είμαι παράλογη....

Ξέρω πως σου κρατάω μούτρα κι ας φταίω....

Ξέρω όμως πως σε αγαπάω πολύ κι ας μην στο λέω συχνά...

Ξέρω πως μου αρκεί που με περιμένεις κάθε βράδυ να γυρίσω...

Ξέρω πως στην αγκαλιά σου ξεχνάω τα προβλήματα,έστω και για λίγο...



Ξέρω πως τα προβλήματα μας έκαναν πιο δυνατούς και ενωμένους...

Να θυμάσαι πως σε αγαπάω πολύ....

Να θυμάσαι πως μαζί μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα...

Να θυμάσαι πως,όπως λες κι εσύ,εμείς θα γεράσουμε μαζί...

Χρόνια μας πολλά μωρό μου και να χαιρόμαστε το μεγάλο μας θαύμα,την Κωνσταντίνα!Διπλή γιορτή για εμάς όπως κάθε χρόνο εδώ και 16 χρόνια!

Και φυσικά σου αφιερώνω το τραγούδι του Βασίλη που πάντα μα πάντα θα μου θυμίζει εσένα...


Πάλι μέτρησα τ’αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε
μόνο τα δικά σου χέρια δε μ’ εγκαταλείπουνε
πώς μ’αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται
τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας


Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα
σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ’τα χαράματα
στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας
΄





9 Ιουλ 2016

Χωρίς εκκρεμότητες....

Είχα κάποτε μια φίλη...μια φίλη που ήταν αδελφή.Λέγαμε τα πάντα,ξέραμε τα πάντα η μια για την άλλη...μιλούσαμε με τις ώρες....κι όλα ήταν τέλεια...

Τα χρόνια περνούσαν και η φιλία μας μεγάλωνε και δυνάμωνε...ήρθε όμως μια περίοδος στη ζωή μας που μας έτυχαν πολλά και λυγίσαμε....είπαμε λόγια σκληρά και πληγώσαμε πολύ η μια την άλλη...και κάπως έτσι η φιλία μας τελείωσε....

Για σχεδόν 2 χρόνια δεν είχαμε καμιά επαφή...πάντα την σκεφτόμουν με νοσταλγία,αλλά προσπαθούσα να πείσω τους άλλους και κυρίως τον εαυτό μου,ότι αυτό το κομμάτι έληξε....

Ο καιρός περνούσε και η πληγή μαλάκωνε...είχα πια συνηθίσει την απώλεια,όταν ξαφνικά έλαβα ένα μήνυμα που με βρήκε απροετοίμαστη....ήταν αυτή ζητώντας μια ειλικρινή δεύτερη ευκαιρία της φιλίας μας...

Δεν σας κρύβω πως στην αρχή είχα ενδιασμούς...ήξερα όμως πως για να κάνει αυτό το βήμα το εννοούσε γιατί από όσο την ξέρω ποτέ δεν γυρίζει πίσω σε ότι αφήνει ή το αφήνει...

Σιγά σιγά αρχίσαμε να μιλάμε και είδαμε πως τίποτα δεν είναι όπως παλιά...αυτή τη φορά ήταν καλύτερα γιατί μάθαμε από τα λάθη μας....ξεκινήσαμε και πάλι από το μηδέν κι όμως ήταν σαν να συνεχίσαμε από εκεί που το αφήσαμε,σαν να μην μεσολάβησαν αυτά τα 2 χρόνια...

Τώρα θα μου πείτε "και τι μας νοιάζουν εμας όλα αυτά;"...ναι,ίσως δεν σας νοιάζουν,αλλά ο λόγος που το έγραψα είναι ένας...να σας πω πως μερικές φορές τα πράγματα είναι απλά,εμείς τα κάνουμε δύσκολα.... να μιλάτε...να εξηγήτε...να παλεύετε για όλες τις σχέσεις που σας ενδιαφέρουν πραγματικά,γιατί ίσως δεν είστε τυχεροί όπως εγώ και να χάσετε κομμάτι από τον εαυτό σας...

Εγώ βρήκα πια τις ισσοροπίες μου και αισθάνομαι πως δεν έχω εκκρεμότητες
Και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Αυτή τη φορά θα είναι όλα καλύτερα και αυτό είναι υπόσχεση.Και ξέρω πως δεν μπορούν όλοι να το καταλάβουν και φυσικά είναι αποδεκτό.

Ευχαριστώ που έκανες αυτό το βήμα ή μάλλον,ευχαριστώ το κοριτσάκι σου....