λίγες σκέψεις...

Οι άνθρωποι ξεχνούν...άλλες φορές για να μην πονάνε πια,άλλες γιατί έτσι τους συμφέρει...

Οι άνθρωποι κρίνουν τις πράξεις σου,παραβλέποντας τις δικές τους....

Οι άνθρωποι κρίνουν τις επιλογές σου,ξεχνώντας πως κι αυτοί ήταν επιλογή σου....

Οι άνθρωποι θυμώνουν γιατί αυτό είναι πιο εύκολο....

Οι άνθρωποι δεν δίνουν ευκαιρίες γιατί δεν πιστεύουν πως αξίζει.....

Εγώ ξεχνώ για να μην πονάω πια....

Εγώ αποφασίζω να κρίνω τις δικές μου πράξεις...άλλωστε "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω".....

Εγώ θυμώνω κυρίως με εμένα που δεν μπορώ να αλλάξω αυτό που με ενοχλεί και που πολλές φορές ευθύνομαι η ίδια για αυτό...

Εγώ δίνω ευκαιρίες γιατί βαθιά μέσα μου θεωρώ πως αν αξίζει θα γίνει....και για να μην έχω αυτό το "αν" στην σκέψη μου....

Πείτε με χαζή...πείτε με αθώα...αλλά αυτή είμαι...δυστυχώς η κακία δεν είναι κάτι που χωράει στην καρδιά μου,όσο κι αν πολλές φορές προσπαθώ να την βγάλω....

ίσως τελικά απλά να μην είμαι άνθρωπος....αλλά ένα μικρό παιδί που έχει ανάγκη από αγάπη και πίστη....

καλό ξημέρωμα....

συνεννόηση μπουζούκι....

Δεν ξέρω για εσάς βρε παιδιά,αλλά εγώ με τις κόρες μου συνεννοούμαστε μια χαρά(και δυο τρομάρες...).Δεν έχω παράπονο,πάντα καταλαβαίνουν αυτό που τους λέω(απλά εγώ δεν καταλαβαίνω ότι άλλο εννοούσα...).Και φυσικά πάντα,μα πάντα με ακούνε(απλά θα πρέπει να τις πάω στον Ω.Ρ.Λ γιατί μάλλον έχουν θέμα με τα αφτιά...)
θα σας δώσω μερικά παραδείγματα για το τι εννοώ...

λέω:ξυπνήστε,θα αργήσουμε στο σχολείο...
Τι καταλαβαίνουν:Με το πάσο σας,έχουμε πολύ ώρα ακόμα...

λέω:δεν είναι ανάγκη κάθε φορά που πίνεται νερό να παίρνετε κι άλλο ποτήρι...
τι καταλαβαίνουν:τόσα ποτήρια καθαρά έχουμε,ας τα λερώσουμε...

λέω:είναι μεσημέρι,κάντε ησυχία...
τι καταλαβαίνουν:ώρα για χορό και τραγούδι...

λέω:φάτε όλο το φαγητό σας να χορτάσετε...
τι καταλαβαίνουν:τσιμπήστε λιγάκι,εγώ εδώ είμαι θα σας φτιάχνω να τρώτε κάθε τρεις και λίγο...

λέω:σταματήστε να χτυπάτε η μία την άλλη...
τι καταλαβαίνουν:βάλτε τα γάντια του μποξ και ξεκινήστε τον αγώνα...

λέω:μην ανακατεύετε την ντουλάπα σας.....
τι καταλαβαίνουν:κάντε τα όλα λίμπα,το κορόιδο σιδερώνει....

λέω:μην πετάτε τα ρούχα σας.Κρεμάστε τα στην κρεμάστρα...
τι καταλαβαίνουν:κρεμάστε τα όπου βρείτε...στην καρέκλα,στο πόμολο...στο πολύφωτο....

λέω:ώρα για ύπνο,δεν θα ξυπνάτε το πρωί...
τι καταλαβαίνουν:ακόμα νωρίς είναι.Έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται να ξυπνήσετε νωρίς...

λέω:αύριο είναι Σάββατο.Κοιμηθήτε λιγάκι παραπάνω...
τι καταλαβαίνουν:αύριο είναι Σάββατο.Ξυπνήστε από τις 7....

α,ναι,δεν έχω παράπονο,με ακούν τα κοριτσάκια μου...όπως ακριβώς μας άκουσε και ο Τσίπρας τότε με το "όχι".....

αλλά τι να κάνουμε...για αυτό τα λένε "παιδιά",γιατί μας παιδεύουν...άλλωστε το ίδιο δεν κάναμε κι εμείς στους δικούς μας;

άντε καλημέρα σας.....


                                                   

"μαμά"...μια λέξη...πολλές έννοιες....

ποτέ δεν θα ξεχάσω την στιγμή που έγινα μαμά...μια στιγμή που με ολοκλήρωσε...

ποτέ δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που με φώναξες "μαμά"...μια λέξη που με γέμισε συναισθήματα....

μια λέξη που έχει πολλές αντιδράσεις,ανάλογα πώς την χρησιμοποιείς...

"μαμά σ'αγαπώ"...(η απόλυτη ευτυχία...)

"μαμά πεινάω"...(πάλι;τι μαγειρεύω τώρα;...)

"μαμά πονάει το κεφάλι μου"....(η νοσοκόμα αναλαμβάνει δράση...)

"μαμά φοβάμαι"...(που είναι η στολή του σούπερ ήρωα;...)

"μαμά ο τάδε με χτύπησε"...(ο υπέρτατος εκδικητής...)

"μαμά βοήθησε με στη γραμματική"...(μισό να βάλω τα γυαλιά μου...)

"μαμά δεν κατάλαβα το πρόβλημα στα μαθηματικά"...(παιδί μου,δεν ξέρω κινέζικα...)

"μαμάααααα το θέλω τώρα"....(δέηση στον Θεό να σου δώσει υπομονή....)

"άσε μας ρε μάνα"....(ρε μάνα;πώς μιλάς έτσι στη μαμά;....)

"που είσαι ρε μαμά;(απόγνωση...)

"εγώ πότε θα γίνω μάνα;(οκ ,αυτό είναι της Δήμητρας,από το "σ'αγαπώ,μ'αγαπάς"....)

όπως όμως κι αν την χρησιμοποιείς,εγώ είμαι ευτυχισμένη,γιατί εσύ με έκανες μαμά,εσύ με έμαθες πώς να είμαι μαμά...και ξέρω πως δεν είμαι τέλεια,ξέρω πως κάνω λάθη,ξέρω πως γίνομαι υστερική ώρες ώρες(καλά,όλες τις ώρες),ξέρω πως γίνομαι απαιτητική μαζί σου...

Ξέρω όμως πως σε λατρεύω,ξέρω πως θα κάνω τα πάντα για να είσαι ευτυχισμένη,ξέρω πως μπορείς να βασιστείς επάνω μου για ότι χρειαστείς,ξέρω πως όσο κουρασμένη κι αν είμαι,πάντα θα βρίσκω χρόνο για εσένα,ξέρω πως θα σε προσέχω ακόμα κι όταν δεν θα είμαι εδώ....ξέρω πως το να είμαι μαμά και κυρίως η δική σου μαμά,είναι κάτι που δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο...

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου!

Χρόνια πολλά σε σένα,σε μένα,σε όλα τα πλάσματα της γης....

κάτι από τα παλιά....επίκαιρο ή όχι....

Το γράψιμο μου άρεσε από μικρή..πάντα έγραφα κάτι,αλλά το κρατούσα για εμένα....σήμερα,συμμαζεύοντας την βιβλιοθήκη,βρήκα ένα τετράδιο που έγραφα...

με γύρισε χρόνια πίσω....το μάτι μου κόλλησε σε ένα κείμενο του '97....και σκέφτηκα να το μοιραστώ μαζί σας,μιας και μου φαίνεται λιγάκι επίκαιρο...

Η εξερεύνηση

πήρα την απόφαση τον τόπο αυτό ν'αφήσω,

απόψε κόσμε ξεκινώ να σε εξερευνήσω.

Γυρεύω χώρα μακρινή,να έχει λίγη ουσία,

τον κόσμο σας βαρέθηκα με την υποκρισία.

Παίρνω την κιθάρα μου μόνο για συντροφιά μου,

τραγούδι θέλω να σας πω,βγαλμένο απ'την καρδιά μου.

Πόνο μεγάλο κουβαλώ βαθιά μέσα στα στήθη,

το ποτήρι μου πια γέμισε και το νερό εχύθει.

Βαρέθηκα να τριγυρνώ μες στη βρωμιά τα βράδια,

θέλω να ζήσω τώρα πια μακρυά απ'τα σκοτάδια.

Θέλω να βρω ένα βουνό να μην υπάρχει λύπη,

θέλω να βρω μια θάλασσα ο θάνατος να λείπει.

Θέλω να βρω ένα σπιτικό να υπάρχει αρμονία,

γιατί η διχόνοια γκρέμισε τούτη την κοινωνία.

Θέλω να βρω μια γέφυρα αντίκρυ να περάσω

κι όταν θα φύγω από εδώ,λίγο να ξαποστάσω.

Τότε μονάχα θα σταθώ και θα σας χαιρετήσω,

ήρθε η ώρα,θα σας πω,ελεύθερη να ζήσω.....

εγώ και η σκέψη μου....

Σκέψη:      Έλα εδώ εσύ,έχουμε μέρες να τα πούμε οι δυο μας...

Εγώ:          Με τόσο τρέξιμο που ρίχνω τελευταία,που να βρω χρόνο;

Σκέψη:      Να βάλω κάτι να πιούμε;

Εγώ:          Όχι,δεν μου το επιτρέπει η διατροφή μου(έχε χάρη που τελείωσαν οι μπύρες)

Σκέψη:      Για πες,πώς είσαι;

Εγώ:          κουρασμένη...προβληματισμένη...βλέπω πως μας κατάντησαν και αγωνιώ για το μέλλον   των  παιδιών μου..των παιδιών όλης της χώρας....

Σκέψη:      Ε καλά,ούτε η πρώτη είσαι,ούτε η τελευταία..μην χαλιέσαι τόσο.

Εγώ:          και τι σημαίνει αυτό:Πως πρέπει να κάτσω στην γωνίτσα μου και να προσποιούμαι ότι όλα είναι καλά:Όχι,εγώ δεν είμαι έτσι.θα το παλέψω όσο μπορώ,ή καλύτερα,παραπάνω από όσο μπορώ!

Σκέψη:      Ελπίζω να τα καταφέρεις.

Εγώ:         Θα τα καταφέρω.Το χρωστάω στις κόρες μου!

Σκέψη:     Κατά τα άλλα,πώς πάει;Με τα παιδιά όλα καλά:

Εγώ:         Μια χαρά.Βρίσκουμε τις ισορροπίες μας.Η μικρή κάθε μέρα μου δείχνει πόσο καλό παιδί   είναι και η μεγάλη έγινε πια γυναίκα!(Αν και νομίζω πως πλέον έχω προϋπηρεσία ως πυροτεχνουργός,μιας και είναι μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί)

Σκέψη:      Εμ!Μπήκες μικρή στα βάσανα...

Εγώ:         Ναι,αλλά είναι τα πιο όμορφα βάσανα του κόσμου!

Σκέψη:     Θέλεις να μου πεις πως δεν μετανοιώνεις για όσα έχεις κάνει;

Εγώ:         Όχι φυσικά,δεν μετανοιώνω.Στεναχωριέμαι βέβαια με κάποιες επιλογές που έκανα,αλλά   αυτές με έκαναν αυτό που είμαι.Ίσως όχι τον καλύτερο άνθρωπο,αλλά σίγουρα έναν αληθινό....Ναι,στεναχωριέμαι που έχασα ανθρώπους που είχαν σημασία για μένα,στεναχωριέμαι για κάποιες αποφάσεις που πήρα,αλλά αν με ρωτάς αν θα τα ξαναέκανα,θα σου απαντούσα ναι(σκορπιός αγάπη μου,ξεροκέφαλος λέμε!

Σκέψη:    Χαίρομαι που σε βλέπω καλά.

Εγώ:         Είμαι καλά.Και γιατί να μην είμαι άλλωστε;Έχω μια οικογένεια που λατρεύω,έχω την  υγεία μου,οι εξετάσεις μου βγήκαν πεντακάθαρες,έχω φίλους που με αγαπούν και με στηρίζουν,τι άλλο να ζητήσει κανείς;(Καλά,δεν θα με χαλούσαν μερικά ευρωπουλάκια...)

Σκέψη:     Τέλεια!Άντε,σε αφήνω να ξεκουραστείς.Και που είσαι;Να τα λέμε πιο συχνά από εδώ και πέρα έτσι;