39 πράγματα που έμαθα στα 39 μου....(κι ας τα ήξερα εδώ και καιρό)

Έφτασε πάλι εκείνη η μέρα του χρόνου που με κάνει να νοιώθω λιγάκι περίεργα...η μέρα των γενεθλίων μου.Η μέρα που κάνω τον απολογισμό μου και βλέπω πόσα έχω καταφέρει,αλλά και πόσα θα μπορούσα,αλλά ίσως δεν προσπάθησα αρκετά...

Η χρονιά που πέρασε μου δίδαξε πολλά,όπως κάθε χρονιά τελευταία και ελπίζω να διδάσκομαι για πολλά χρόνια ακόμα...

Σήμερα κλείνω τα 39(39??????????Κάντε πως δεν το διαβάσατε αυτό..)και σκέφτηκα να γράψω 39 πράγματα που έμαθα φέτος(κι ας τα ήξερα εδώ και καιρό..)

1. Οι επιλογές μας είναι δικές μας και μόνο δικές μας!Κανένας δεν μπορεί να μας υποδείξει το τι να κάνουμε...
2. Όταν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου,δεν σε απασχολεί το τι λένε οι γύρω σου...
3. Είναι λογικό οι άνθρωποι να αλλάζουν...άλλοι προς το καλύτερο,άλλοι προς το χειρότερο...απομακρύνσου από τους δεύτερους...
4. Όταν το ένστικτό σου φωνάζει,άκου το....
5. Όλοι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία και κυρίως εσύ!
6. Το μυαλό μπορεί να ξεχάσει,αλλά η καρδιά ποτέ...
7. Μην περιμένεις να πιστέψουν οι άλλοι σε εσένα,όταν δεν σε πιστεύεις εσύ...
8. Να λες πάντα τι αισθάνεσαι...ίσως αύριο να είναι αργά...
9. Να τολμάς...ο φόβος δεν είναι για τους σκορπιούς!
10. Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι για ότι σου συμβαίνει...πάρε την ζωή σου στα χέρια σου,μπορείς!
11. Να μάθεις να ακούς...ακόμα κι όταν ο άλλος δεν έχει τίποτα να πει...μερικές φορές η σιωπή είναι πιο δυνατή κραυγή από τις λέξεις...
12. Βρες χρόνο για εσένα,έστω και 10 λεπτά.Αν εσύ είσαι καλά,τότε θα είναι και οι γύρω σου...
13. Μην ξεχνάς να ευχαριστείς τον Θεό κάθε πρωί που ξύπνησες και κάθε βράδυ για όσα σου έδωσε...
14. Μια αγκαλιά αξίζει όσο τίποτα στον κόσμο!Να την χαρίζεις απλόχερα!
15. Διώξε την μιζέρια από μέσα σου και θα δεις πως όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν προς το καλύτερο.
16. Πάντα πίστευα ότι δεν υπάρχει για πάντα...μόνο για όσο αντέξεις...τώρα απλά προσθέτω πως όλοι οι κανόνες έχουν και τις εξαιρέσεις τους!
17. Το διαδίκτυο μπορεί να σε απομονώσει,αλλά μπορεί και να σε ενώσει με απίστευτους ανθρώπους!(Ευτυχώς ανήκω στην δεύτερη κατηγορία)
18. Να αγαπάς σαν να μην υπάρχει αύριο...
19. Να γελάς ακόμα κι όταν όλα πάνε στραβά...
20. Όταν νιώθεις πως πιάνεις πάτο,σκέψου πόσοι άνθρωποι στη ζωή σου σε θέλουν όρθιο...Σήκω λοιπόν!
21. Να βρίσκεις πάντα χρόνο για αυτούς που σε αγαπάνε..έστω και για ένα λεπτό...για αυτούς μπορεί να μοιάζει ώρες...
22. Αν η μέρα σου ξεκίνησε στραβά,είναι στο χέρι σου να την φτιάξεις...
23. Δεν έχει σημασία τι λένε για σένα οι άλλοι...σημασία έχει τι λες εσύ για εσένα...
24. Δώσε στα παιδιά σου την δυνατότητα να είναι ελεύθερα χωρίς να τα λύσεις...
25. Μάθε να αναγνωρίζεις την ευτυχία μέσα στο κάθε πράγμα...
26. Μην προσπαθείς να είσαι καλύτερος από τους άλλους...να μάθεις να είσαι καλύτερος από εσένα...
27. Δεν μπορείς να αλλάξεις τους ανθρώπους γύρω σου...μπορείς όμως να αλλάξεις τους ανθρώπους που είσαι γύρω τους...
28. Μετά την βροχή πάντα βγαίνει το ουράνιο τόξο...το ίδιο συμβαίνει και με τη χαρά...
29. Ζεις μια φορά...κοίτα να ζήσεις καλά...
30. Αν δεν πιστέψεις στη μαγεία μέσα σου.δεν θα την βρεις ποτέ...
31. Το σύμπαν ακούει...πρόσεχε τι λες...
32. Μπορεί να μεγάλωσες,αλλά μην ξεχνάς ποτέ το παιδί που είναι μέσα σου...
33. Δεν πειράζει να κάνεις λάθη...αυτό δείχνει ότι κάνεις κάτι σωστό..προσπαθείς...
34. Ένας καφές με τους φίλους σου πάντα βοηθάει...
35. Η ζωή είναι μουσική...για αυτό χόρεψε στο ρυθμό της...
36. Κοιμήσου με ένα όνειρο..ξύπνα με έναν σκοπό...
37. Να ελπίζεις...
38. Να έχεις πάντα κάτι να περιμένεις...
39. Η ευτυχία είναι στιγμές...οι μικρές μου στιγμές!!!

Αρχίζει ο χορός!

Μέρες τώρα σκεφτόμουν αν πρέπει να κάνω αυτό το ποστ...ίσως γιατί ήθελα να γράψω κάτι χαρούμενο..κάτι αισιόδοξο...είναι όμως κάποιες στιγμές που νιώθεις ότι βαλτώνεις και θες να το βγάλεις από μέσα σου...χωρίς να έχει γίνει κάτι ιδιαίτερο ή κάτι που αξίζει να ασχοληθείς,απλά νιώθεις τόσο κουρασμένος από όλα...

Σε έχει κουράσει το σπίτι,η δουλειά,τα πάντα ρε αδελφέ...και θες χρόνο για τον εαυτό σου,να βρεις την ηρεμία σου...την ψυχή σου που αρχίζεις να την χάνεις....εσένα που πάντα σε έβαζες σε δεύτερη μοίρα και το μόνο που κατάφερες είναι οι άλλοι να απαιτούν όλο και περισσότερα από εσένα...

Γιατί δηλαδή όλοι να μετράνε εκτός από εσένα;Εσύ δεν είσαι άνθρωπος;Δεν έχεις ανάγκες;Δεν έχεις θέλω;Γιατί δεν τα ακολουθείς πια;Γιατί σε άφησες ρε γαμώτο;Ξύπνα!Η ζωή περνάει και δεν σε περιμένει...Ζήσε!Γλέντα!Χαμογέλα!Γιατί το χαμόγελο πάντα φέρνει χαμόγελο!Γιατί η ευτυχία δεν έρχεται από μόνη της....την ευτυχία την δημιουργείς εσύ και μόνο εσύ!

Κι αν βρεθεί κάποιος καλοπροαίρετος που θα σε πει "παρτάκια",απλά απάντησε του πως η ζωή είναι ένα πάρτυ!Και μόνο εσύ θα αποφασίσεις αν θα περάσεις καλά ή απλά θα σταθείς στην άκρη σε μια γωνίτσα σαν ένας καλεσμένος που βλέπει τους άλλους να διασκεδάζουν!

Και αν τελικά δεν σου αρέσει το "πάρτυ" που βρίσκεσαι,φτιάξε ένα δικό σου,με καλεσμένους όσους γουστάρεις και όσους αξίζει να είναι εκεί δίπλα σου!Με όσους πραγματικά θέλουν να χορέψουν μαζί σου και να πιουν μαζί σου το ποτήρι "μικρών στιγμών" που θα τους προσφέρεις!

Γιατί όπως λέει και ο λαός "περαστικοί είμαστε σε αυτή τη ζωή,ας φροντίσουμε η παραμονή μας να αξίζει!"

Εσύ θα έρθεις στο δικό μου πάρτυ;Χωράει πολλούς!Και σου υπόσχομαι πως θα περάσεις καλά!Αρκεί να είσαι αληθινός!

Κλείσε τα μάτια κι άφησε το μυαλό

άνοιξ’ τα χέρια πιάσε τον ουρανό

Δώσε στη τρέλα σου λιγάκι απ’ το φως

ξέχνα το αύριο αρχίζει ο χορός!!!

5 χρόνια bogging!!!

Πριν από 5 χρόνια,η αγαπημένη μου φίλη Ειρήνη(θα την βρείτε εδώ) ,μου πρότεινε να φτιάξω το δικό μου blog,μιας και ήξερε πόσο πολύ μου αρέσει να γράφω.Είχα την χαρά μάλιστα να φιλοξενίσει μερικά κείμενά μου στο δικό της blog και την ευχαριστώ για αυτό!

Στην αρχή ήμουν λιγάκι διστακτική(το έχω αυτό),...βλέπεις εγώ και το διαδίκτυο δεν είμασταν κολλητάρια...ξεκίνησα λοιπόν βρίσκοντας έναν τίτλο που μου ήρθε στο μυαλο "οι μικρές μου στιμές",τόσο μικρές,αλλά τόσο μεγάλες!Γιατί αυτό ήθελα να κάνω,να μοιραστώ μαζί σας τις μικρές στιγμές ευτυχίας μου,τις σκέψεις μου,τους προβληματισμούς μου...και η αρχή έγινε στις 25 Σεπτεμβρίου 2011 με μια απλή εισαγωγή,καλή αρχή!

Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι μέσα από εδώ θα γνώριζα τόσα πολλά άτομα,άτομα που θέλουν να μοιραστούν τις γνώσεις τους αφιλοκερδώς,άτομα που πραγματικά απέδειξαν πως το διαδίκτυο δεν είναι απλά ένα μέρος να περνάς τις ώρες σου!

156 αναρτήσεις μετά,έμαθα πολλά μέσα από το blogging.Όπως οι περισσότερες από εμάς,αυτό το έχω κυρίως ως χόμπι.Στην αρχή έγραφα συχνά,αλλά πλέον γράφω μόνο όταν έχω κάτι να πω,όταν νοιώθω πως αυτό που είναι στο μυαλό μου έχει ανάγκη να βγει προς τα έξω...ναι,θα ήθελα να γράφω πιο συχνά,αλλά δεν το κάνω γιατί 1ον ο χρόνος μου πια είναι περιορισμένος και 2ον γιατί δεν μου αρέσουν οι πρόχειρες αναρτήσεις απλά για να πω ότι κάτι έγραψα...

5 χρόνια blogging λοιπόν και οφείλω να ομολογήσω πως παραμένω άσχετη...προσπαθώ να στήσω "τις μικρές μου στιγμές" όσο καλύτερα μπορώ για να είναι πιο φιλικές προς τους αναγνώστες,αλλά κυρίως για να αρέσουν σε εμένα μιας κι εδώ είναι το "καταφύγιό" μου...

Μια ευχή λοιπόν,"οι μικρές μου στιγμές" να γίνουν κάποτε "μεγάλες"!Κι όταν λέω μεγάλες,δεν εννοώ διάσημες και τέτοια,αλλά να συνεχίσουν να υπάρχουν για πολλά χρόνια και να μοιράζονται μαζί σας όλα εκείνα που τις συναρπάζουν!

Σας φιλώ γλυκά!

Guest post "καρυδότσουφλο"!

Την Ελένη την γνώρισα μέσα από τον κόσμο του  bloging!Την συμπάθησα αμέσως.Οι αναρτήσεις της πάντα με ταξιδεύουν!Ανεβαίνω στο καράβι του  καρυδότσουφλο,λύνω τους κάβους και ανοίγω πανιά όπως λέει και ο κοινός αγαπημένος μας,ο γεράκος μας,όπως τον αποκαλεί η ίδια!

Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενη γιατί έχω την τιμή να φιλοξενώ εδώ στις ¨μικρές μου στιγμές" ένα δικό της ποστ,γραμμένο για εσάς!

Άντε να λύσουμε,να ξεκινήσουμε,γιατί όπως λέει και η ίδια :

"ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ"!!!

Είναι η πρώτη φορά που με καλούν να γράψω σε ένα άλλο blog… Και δε ξέρω πώς να το κάνω… Παρόλο που οι σκέψεις μου τρέχουν τρελαμένες στο μυαλό μου δε ξέρω πως  να τις βάλω σε μια σειρά… είναι της αναρχίας βλέπεις κι αυτές…

Θα προσπαθήσω όμως! Άλλωστε βρίσκομαι σε ένα από τα πιο αγαπημένα μου blog!!! Κι η οικοδέσποινα είναι από εκείνα τα άτομα που μου γνώρισε η μπλογκογειτονιά και που συμπάθησα αμέσως!!!!

Αυτό που σκέφτομαι το τελευταίο καιρό λοιπόν είναι το παιχνίδι. Όχι οποιοδήποτε παιχνίδι αλλά το παιχνίδι του να είσαι γονιός.

Το παιχνίδι της ύπαρξης μας, δε σταματά ποτέ να παίζεται. Όταν όμως στη μοναχική μας ύπαρξη προστίθενται εκείνα τα μικρά ανθρωπάκια, οι κανόνες αλλάζουν. Κι εκεί που βάζεις εσύ τους κανόνες και πορεύεσαι με ότι εσύ γουστάρεις, ξαφνικά οι κανόνες αλλάζουν. Δεν αλλάζουν απλώς, ανατρέπονται.

Όσα θεωρούσες δεδομένα καταρρέουν σε μια στιγμή. Κι όσα δε διαπραγματευόσουν με τίποτα τώρα τα πετάς στην άκρη και κάνεις πως δε βλέπεις το σωρό στη γωνία να ψηλώνει ολοένα και πιο πολύ.

Ο καφές σου πάντα ζεστός με τσιγάρο ή χωρίς, αντικαθίσταται από ένα κρύο νεροζούμι που μετρά ώρες σε μια κούπα.

Η βόλτα σου κάτι μελαγχολικά απογεύματα του φθινοπώρου δεν υφίσταται.

Το μπάνιο στη θάλασσα απαιτεί πλέον γνώσεις ναυαγοσώστη και αντοχές αχθοφόρου.

Τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ ολόκληρη πολεμική εκστρατεία.

Μια συναυλία που αγαπάς και πας χωρίς να το διαπραγματευτείς (τη μόνη σου, τι ολόκληρη οικογένεια;) μετατρέπεται στην απόλυτη τρέλα.

Οι κανόνες άλλαξαν. Έγιναν μη σου πω και νόμοι. Μόνο που οι νέοι νομοθέτες είναι απαράμιλλοι.

Το παιχνίδι όμως παίζεται ακόμη.

Κι εσύ θα επιμείνεις σε εκείνο τον καφέ κι ας τον πιεις νεροζούμι. Ίσως φτιάξεις έναν ζεστό όταν το βράδυ τα παιδιά πέσουν για ύπνο. Έτσι για το γαμώτο.

Και τη βόλτα σου θα τη πας ακόμη κι αν χρειαστεί να σας πιάσει η βροχή μαζί με τα παιδιά και να τρέχετε να κρυφτείτε σε υπόστεγα.

Και στη θάλασσα θα πας ακόμη κι αν χρειαστεί να κάνεις το ναυαγοσώστη ή τον αχθοφόρο.

Και για ψώνια θα πας. Το πολύ πολύ να φύγει καμιά ζάχαρη (στη καλύτερη) ή κανένα γυάλινο βαζάκι με μαγιονέζα ή σάλτσα (στη χειρότερη) και φυσικά θα προτιμήσεις φιλικό προς τα παιδιά σούπερ μάρκετ.

Και στη συναυλία εννοείται θα πας! Κι ας κάτσεις τέρμα πίσω του γηπέδου για να έχουν χώρο τα παιδιά να τρέξουν και να κάνουν παλαβομάρες. Εσύ θα πας! Κι όταν θα σε ρωτήσουν «μα που ήσουν;» θα τους κλείσεις το μάτι και θα δείξεις με νόημα το τέρμα.

Τι κι αν άλλαξαν οι κανόνες; Το παιχνίδι είναι στημένο. Παίζεται ακόμα! Και δεν είναι σικέ! Σειρά σου να ρίξεις τα ζάρια!

Αν θέλετε κι εσείς να γνωρίσετε καλύτερα την Ελένη και το καρυδότσουφλο της,δεν έχετε παρά να πατήσετε εδώ και να μεταφερθείτε αμέσως στο blog της και στις υπέροχες αναρτήσεις της!

Ελένη μου σε ευχαριστώ πολύ για αυτή σου την ανάρτηση!Το παρακάτω τραγούδι στο αφιερώνω!!!

Guest post "Το μικρό μου blog"

Αν με ρωτούσες πριν από 5 χρόνια τι είναι το blogging,δεν θα ήξερα τι να σου απαντήσω...δεν είχα ιδέα το πόσο μαγικός είναι ο κόσμος του!Το πρώτο blog που διάβασα και άρχισα να παρακολουθώ ήταν της πολυαγηπημένης φίλης και αδελφής Ειρήνης.Εκεί είδα για πρώτη φορά γραμμένο και δικό μου ποστ(καριέρα ή οικογένεια;).Η Ειρήνη είναι και ο λόγος που βρίσκομαι σήμερα στην blogoσφαιρα και την ευχαριστώ πολύ για αυτό!Στο  tomikromoublog μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της και τους προβλημαισμούς της.Τι λέτε;Πάμε να την γνωρίσετε αρχικά μέσα από το guest post της στις "μικρές μου στιγμές" και μετά μέσα από το υπέροχο δικό της tomikromoublog!

Να  κάτι που έχω καιρό να κάνω. Να γράψω ένα guest post…

Σήμερα είναι μια μουντή μέρα. Τις μουντές μέρες σκέφτομαι. Σκέφτομαι γενικώς αλλά τις μουντές ημέρες πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται περισσότερο και με μεγαλύτερη διαύγεια. Δεν ξέρω γιατί. Παιδί του Φθινοπώρου υποθέτω.

Σκεφτόμουν λοιπόν σήμερα πως είναι αναμφισβήτητα στη φύση μας να κάνουμε σχέδια. Είναι στην ανθρώπινη φύση μας να προγραμματίζουμε και να οραματιζόμαστε το μέλλον μας ή να υποσχόμαστε συχνά πράγματα που δεν ξέρουμε αν μπορούν να πραγματοποιηθούν ή αν μπορούμε και εμείς οι ίδιοι να τα τηρήσουμε.

«Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει» δεν λένε; Πέρασαν αρκετά χρόνια αλλά τελικά κατέληξα πως είναι αλήθεια. Έμαθα να μην προγραμματίζω πολύ μακριά. Έμαθα να μην υπόσχομαι γενικώς. Έμαθα πως είναι καλύτερο να ζω κάθε μέρα ξεχωριστά και να μην πολυσκέφτομαι τι μπορεί ή τι θα ήθελα να γίνει.

Αναρωτιέμαι συχνά τι είναι αυτό που μας κάνει να είμαστε πεπεισμένοι πως μια σχέση, μια φιλία, μια καριέρα μπορεί να κρατήσει για πάντα. Είναι ίσως το ένστικτό μας ή η σιγουριά που νιώθουμε για τον εαυτό μας και το ποιοι είμαστε; Πόσο μπορούν όμως οι απρόβλεπτες συνθήκες που διέπουν τη ζωή μας να αλλάξουν τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε στους γύρω μας; Πόσο διαφορετικούς μπορεί να μας κάνουν, ώστε -τελικά- πράγματα που θεωρούσαμε πως δεν θα κάναμε ποτέ φαντάζουν ξαφνικά απολύτως λογικά και αναμενόμενα;

Απογοητευόμαστε όταν όλα όσα σχεδιάσαμε δεν έρχονται όπως πιστεύαμε πως θα έρθουν. Αναθεωρούμε και αρχίζουμε να βλέπουμε το κόσμο με άλλο μάτι. Γινόμαστε περισσότερο επιφυλακτικοί και προσεκτικοί, ελπίζοντας πως στο μέλλον δεν θα κάνουμε τα ίδια λάθη και θα καταφέρουμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας από περισσότερο πόνο. Αλλάζουμε όμως πραγματικά ή μήπως ήταν η φάση που περνούσαμε που μας έκανε να συμπεριφερθούμε διαφορετικά (ή να γίνουμε αντικείμενο διαφορετικών συμπεριφορών από τις προβλεπόμενες).

Πιστεύω πια πως δεν αλλάζουμε ουσιαστικά. Η ψυχή και η καρδιά μας μένουν οι ίδιες. Ίσως λίγο περισσότερο πληγωμένες, ίσως λίγο πιο σοφές για την επόμενη φορά όμως εμείς στην ουσία δεν αλλάζουμε. Μια κουβέντα, μια αγκαλιά, μια συγνώμη και επιστρέφουμε ξανά. Γιατί ο άνθρωπος που είναι γεμάτος καλοσύνη και αγάπη, ακόμα και αν αυτά έχουν προσωρινά «κλειστεί» βαθιά μέσα στην ψυχή του, μόλις του δοθεί η ευκαιρία θα τα ξεδιπλώσει για μια ακόμα φορά.

Όπως ακριβώς και ο άνθρωπος που δεν είχε ποτέ αγάπη και καλοσύνη ουσιαστική μέσα στην καρδιά του. Ακόμα και αυτός, όσα προσωπεία και να φορέσει, όσο και αν προσπαθήσει να κρύψει αυτό που πραγματικά είναι, στο τέλος θα βρει την αφορμή να εκδηλωθεί. Ίσως ως σήμερα οι συνθήκες δεν του επέτρεπαν να το κάνει.

Το μέσα μας δεν αλλάζει. Αναθεωρεί, σχεδιάζει ξανά από την αρχή, ελπίζει και προσαρμόζεται αλλά μένει σταθερά «ανοιχτό» ή «κλειστό» σε όσα έρχονται. Θέλει αγώνα για να αλλάξει ο άνθρωπος και είναι σπάνιο. Όλα είναι ήδη μέσα μας προγραμματισμένα και έτοιμα να εκδηλωθούν μόλις οι συνθήκες είναι κατάλληλες.

Ίσως γι’ αυτό σταμάτησα να κάνω μακροχρόνια σχέδια. Ίσως γι’ αυτό δεν λέω εύκολα «για πάντα» (και ας θέλει το «μέσα» μου να το βροντοφωνάξει). Ίσως είναι και αυτός ένας τρόπος να παραμένω ανοιχτή σε όσα θα έρθουν, ανεξάρτητα αν τα έχω ποτέ φανταστεί ή όχι. Σίγουρα πάντως δεν θα τα έχω πια προγραμματίσει. Η ζωή φέρνει τα καλύτερα πάντα ξαφνικά – αυτό το έμαθα καλά τον τελευταίο χρόνο. Απρόοπτα φέρνει και τα άσχημα αλλά εκεί είναι διαφορετικά τα πράγματα.

Σημασία έχει το «μέσα». Όσο το «μέσα» παραμένει πιστό στις αρχικές βασικές μας προδιαγραφές, κάπως, κάπου & κάποτε τα πράγματα θα βρουν το δρόμο τους. 

Όσες θέλετε να γνωρίσετε λίγο καλύτερα την Ειρήνη,δεν έχετε παρά να περάσετε μια βόλτα από το blogοσπιτάκι της και να διαβάσετε τις αναρτήσεις της!Αξίζει να το δεις!Θα την βρείτε εδώ! αλλά και στο fb  στην σελίδα του tomikromoublog!

Ειρήνη μου σε ευχαριστώ για αυτό το ποστ!Στο χρωστούσα χρόνια να σε φιλοξενήσω κι εγώ εδώ!Σε φιλώ!

Η ευτυχία είναι μπροστά μας!

Αυτή η ανάρτηση δεν είναι καινούρια...την έγραψα πριν από 5 χρόνια,πριν ακόμα δημιουργήσω τις "μικρές μου στιγμές"...σήμερα,χαζεύοντας στο "σαν σήμερα" του fb,την είδα μπροστά μου και σκέφτηκα να την μοιραστώ μαζί σας ξανά μέσα από εδώ.

Η ευτυχία είναι μπροστά μας!

Άραγε γιατί εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι με όσα έχουμε?

Γιατί πάντα θέλουμε το κάτι παραπάνω?

Γιατί δεν μπορούμε να δούμε την ευτυχία που βρίσκεται δίπλα μας και πάντα κοιτάμε σε λάθος μεριά?

Κάνοντας ένα φλας μπακ στη ζωή μου μπορώ να πω ότι έζησα σπουδαίες στιγμές.Στιγμές που με έκαναν να αισθανθώ πραγματικά ευτυχισμένη.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω την μέρα που έφερα στον κόσμο τα παιδιά μου.

Την μέρα που κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου το πρώτο μου θαύμα,την Κωνσταντίνα.Ένα μικρό πλασματάκι που εξαρτόταν από μένα...που άλλαξε ριζικά την ζωή μου!

Ούτε την μέρα που γεννήθηκε η Στέλλα μου.Την αγωνία και την ανησυχία που είχα όσο περίμενα τον ερχομό της.θυμάμαι σαν χτες την αγωνία που αισθανόμουν όταν έπεσαν οι παλμοί της στην κλινική,το οξυγόνο που μου έδωσαν για να επανέλθουν...ευτυχώς όλαν πήγαν καλά,γλυτώσαμε την καισαρική και γεννέθηκε ένα υγειέστατο μωράκι.Ναι,από τότε με παιδεύει...Ηθελε να κάνει αισθητή την παρουσία της!και την έκανε με το παραπάνω!

Από την μέρα που γεννήθηκαν τα παιδιά μου μόνο ευτυχισμένες στιγμές ζω...ναι,σίγουρα πέρασα και κάποιες δύσκολες,αλλά οι καλές πάντα τις ξεπερνούσαν.Σήμερα νοιώθω πολύ ολοκληρωμένη σαν άνθρωπος.Ο θεός με αξίωσε να ζήσω το θαύμα της μητρότητας και μάλιστα 2 φορές.Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από αυτό!

Ή μάλλον υπάρχει..το να βλέπω τα παιδάκια μου να μεγαλώνουν γερά και ευτυχισμένα και να γίνονται άνθρωποι σωστοί και χρήσιμοι

!Γι'αυτό λοιπόν ας κοιτάξουμε την ευτυχία που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας κι ας σταματήσουμε να ασχολούμαστε με το τι κάνουν οι άλλοι....

Η ευτυχία δεν είναι κάτι που πρέπει να ζηλεύουμε, αλλά κάτι που πρέπει να αγωνιζόμαστε κάθε μέρα για να έχουμε!

guest post "Εικόνες και Ψίθυροι"!

Πάντα μου άρεσε να γράφω... τις σκέψεις μου,τις μικρές στιγμές μου,αλλά ποτέ δεν είχα σκεφτεί να το κάνω online.Κάποια στιγμή μου πρότεινε η Ειρήνη να φιλοξενήσει κάποια κείμενα μου στο blog της,κάτι σαν guest blog κι ας μην είχα ακόμα το δικό μου.

 Το έχω ξαναπεί πως όταν ξεκίνησα το blogging δεν περίμενα ποτέ πως θα γνωρίσω τόσα άτομα και πως με κάποια από αυτά θα ένιωθα σαν να τα ξέρω χρόνια κι ας μην τα είχα συναντήσει ποτέ.Έτσι λοιπόν σκέφτηκα πως θα μου άρεσε η ιδέα να μπορέσω κι εγώ να φιλοξενήσω κάποια blogs στις"μικρές μου στιγμές".Και νομίζω πως δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερο "ποδαρικό" από την Τζίνα και το Εικόνες και Ψίθυροι!

Την Τζίνα την διαβάζω εδώ και καιρό και την εκτιμώ .Η πρόσφατη συνάντησή μας με έκανε να την εκτιμήσω ακόμα πιο πολύ!Να λοιπόν το κείμενο που έγραψε και αφορά αυτή μου την ανάρτηση,το guest posting.

Πως τα guest posts χρησιμεύουν στο blog σου.

Αν μου έλεγες ένα χρόνο πριν να γράψω ένα post  για κάποιο άλλο blog σίγουρα θα αρνιόμουν.

Βλέπεις μέχρι πρόσφατα λειτουργούσα πολύ εγωιστικά  γύρω από αυτό το θέμα.

Γιατί να γράψω κάτι αλλού και όχι στο δικό μου blog, γιατί να χρησιμοποιήσω αλλού κάποια ιδέα γύρω από οτιδήποτε και να μην το κάνω για δικό μου όφελος;

Άσε που πολύ συχνά στερεύουμε από ιδέες για κάποια ανάρτηση κι εγώ θα χρησιμοποιήσω την οποιαδήποτε έμπνευση έρθει σαν μάνα εξ ουρανού κάπου  αλλού;

Αποκλείεται!

Και μετά ήρθε η συνεργασία μου με το www.edityourlifemag και τότε αναθεώρησα όσα μέχρι τότε πίστευα.

Γιατί είδα πως κάθε συνεργασία λειτουργεί απόλυτα θετικά για το προσωπικό μας blog.

Κάθε post που δημοσιεύεται από εσένα  σε άλλο φιλικό blog  είναι σίγουρο πως θα φέρει νέους αναγνώστες και στο δικό σου.

Ναι, είναι αλήθεια.

Έτσι τώρα πια οι απόψεις μου έχουν διαφοροποιηθεί.

Τώρα ξέρω πια καλά πόσο ωφέλιμα είναι τα guest posts και πόσο χρήσιμες είναι οι μεταξύ των blogger συνεργασίες.

Δυστυχώς όμως γνωρίζω επίσης καλά πως οι περισσότερες λειτουργούμε με την ίδια επιφυλακτικότητα που λειτουργούσα κι εγώ μέχρι πρόσφατα.

Οι συνεργασίες δεν ευδοκιμούν στον κόσμο των blogger.

Στην πλειοψηφία είμαστε «για την πάρτη μας» κι αν δεν το αλλάξουμε αυτό, αν δεν διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, αν δεν πάψουμε να σκεφτόμαστε κοντόφθαλμα τότε θα συνεχίσουμε για πολύ καιρό ακόμα να πορευόμαστε με τους λίγους ή τους περισσότερους αναγνώστες μας και μόνον αυτούς..

Φιλικά,

Τζίνα  (από το blog Εικόνες και Ψίθυροι)

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την Τζίνα και να ταξιδέψετε μέσα από τις υπέροχες φωτογραφίες της,απλά ακολουθήστε την στο blog της στην διεύθυνση http://www.eikoneskaipsithyroi.gr/ και σας υπόσχομαι πως δεν θα χάσετε!

Τζίνα μου,σε ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή σου!Και ελπίζω κάποια στιγμή να τα ξαναπούμε από κοντά!

59+1 πράγματα για εμένα!

Αυτές τις μέρες βλέπω πολλές κοπέλες να παίζουν ένα παιχνίδι που ξεκίνησε η Μαρίνα από το Little box of Luv.Ομολογώ πως έχω γελάσω τρελά με κάποιες και διαβάζοντας χτες το βράδυ την Μάρθα,αποφάσισα να παίξω κι εγώ!΄Ώρα για τα αποκαλυπτήρια λοιπόν!

1. Όταν ήμουν μικρή,έπεφτα συνέχεια!Λες και υπήρχε κάποιο χέρι και με έσπρωχνε!
2. Έμαθα ποδήλατο σε μια κατηφόρα!Ευτυχώς,ο τοίχος που με σταμάτησε μου άφησε μόνο γρατζουνιές...
3. Όταν ήμουν 3,πήρα μια βαλίτσα για να φύγω από το σπίτι γιατί με μάλωσε ο μπαμπάς μου...με πρόλαβαν στην πόρτα...
4. Στο νηπιαγωγείο με αγαπούσε ένα αγοράκι με το επίθετο Μπουφές κι εγώ έκλαιγα γιατί δεν ήθελα...
5. Με περνούσαν όλοι για αγόρι κι εγώ τους έλεγα "δεν είμαι!Κοίτα,φοράω σκουλαρίκια!"...αυτό πια δεν ισχύει σήμερα,μιας και φοράνε και τα αγόρια πια...
6. Τέλειωσα το γυμνάσιο με μόνο 1 απουσία!
7. Στην τρίτη λυκείου,ήμουν η μόνη απουσιολόγος που κόντεψε να μείνει από αδικαιολόγητες απουσίες...
8. Είχα μια φιλόλογο που μόλις έμπαινε στην τάξη έλεγε "Σταύρου πέρασε έξω!"."Μα δεν έκανα κάτι",έλεγα και απαντούσε "Το ξέρω,αλλά θα κάνεις!"...
9. Έπαιζα μπάσκετ 13 χρόνια.Αν και το λάτρευα,σταμάτησα για να κάνω παιδί.
10. Στην 1η μου εγκυμοσύνη έβαλα 25 κιλά!
11. Στην 2η 19 κιλά!
12. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να χάσω τα κιλά της εγκυμοσύνης!(χιχιχ)
13. Είμαι εξαρτημένη από τον καφέ!Πίνω 4-5 την ημέρα...
14. 'Εχω νεύρα νταλικιέρη...αλλά καρδιά μικρού παιδιού...
15. Είμαι πολύ κοινωνικη,σε σημείο να μου λένε πως θα έπρεπε να δουλεύω στις δημόσιες σχέσεις
16. Είμαι τρομερά ετοιμόλογη!ένας συνάδελφος μου είπε πως μπορεί να σκέφτεται 3 μέρες τι θα μου πει κι εγώ θα του έχω πάλι έτοιμη απάντηση!
17. Είμαι πολύ ειλικρινής.Ακόμα κι όταν θέλω να πω ψέματα,φαίνεται στα μάτια μου...
18. Έχω υψοφοβία!Όταν πάμε βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης,δεν περπατάω ποτέ στην άκρη γιατί φοβάμαι μήπως πέσω...
19. Έίμαι μαλωμένη με τον ύπνο.Πριν λίγα χρόνια ξυπνούσα κάθε 20 λεπτά...ευτυχώς τελευταία καταφέρνω να κοιμηθώ σερί 5-6 ώρες
20. Ακούω όλη μέρα μουσική!
21. Δεν δένομαι συχνά με ανθρώπους,αλλά όταν το κάνω,δίνομαι ολοκληρωτικά!
22. Μέχρι πρόσφατα δεν πίστευα στο "για πάντα"...
23. Τον Δημήτρη τον γνώρισα ένα Σάββατο στα Βρασνά.Με πέρασε για Σουηδέζα τουρίστρια!
24. Το κλειδί του σπιτιού μου άνοιγε την πόρτα του σπιτιού του!Τυχαίο?Δεν νομίζω!
25. Έχω έναν αδελφό,αλλά δεν μιλάμε πια...
26. Είμαι σκορπιός,αλλά από τους αυτοκαταστροφικούς...αν με πειράζεις δεν θα σε εκδικηθώ...
27. Τρελαίνομαι για το διάβασμα,αλλά διαβάζω μόνο Έλληνες συγγραφείς.
28. Είμαι πολύ καλή στην ορθογραφία.Στην δουλειά με φωνάζουν "Μπαμπινιώτη"!
29. Δεν το έχω με την ζωγραφική.Ακόμα και τις πατητούρες  χάλια τις κάνω!
30. Έχω απίστευτο χιούμορ!Δεν αφήνω τίποτα να πέσει κάτω!
31. Μετά από την περιπέτεια που είχα,τρέμω μήπως εμφανιστεί ξανά κάτι...
32. Από 23 χρονών έχω ρευματοειδή αρθρίτιδα.Έπαιρνα φάρμακα για χρόνια,αλλά τα σταμάτησα γιατί κουράστηκα...κάποια στιγμή πρέπει να ξαναρχίσω...
33. Βαριέμαι τρομερά το σίδερο...ζω για την ημέρα που θα αγοράσω πλυντήριο που θα πλένει,θα σιδερώνει και θα βάζει τα ρούχα στις ντουλάπες...
34. Είμαι τρομερά παρορμητική....αυτό βέβαια δεν είναι πάντα καλό...
35. Έχω άτομα στη ζωή μου που η φιλία μας μετράει 30 χρόνια!
36. Είμαι το πρώτο άτομα που πούλησα stokke στη Θεσσαλονίκη!
37. Είμαι η μοναδική γυναίκα που τα επιδιόρθωνα και πήγαινα στο σπίτι των πελατών να στήσω τα έπιπλα που αγόραζαν!(Αν δεν με πιστεύετε,ρωτήστε την Ειρήνη!)
38. Αν σε βγάλω από την ζωή μου θα είναι για πάντα!Εκτός από πρόσφατα που έκανα μιαν εξαίρεση και δεν το μετανιώνω καθόλου!
39. Έχω έναν σπάνιο κάλο στο νύχι του ποδιού που με ταλαιπωρεί χρόνια...ευτυχώς αυτός είναι θεραπεύσιμος,σε αντίθεση με αυτόν που έχω στο κεφάλι!
40. Το αγαπημένο μου ποτό είναι η μπύρα!Ποτέ δεν λείπει μια από το ψυγείο μας!
41. Πέρασα λογιστική στις Σέρρες,αλλά δεν πήγα ποτέ...βλέπετε με κέρδισε ο ερωτας τρομάρα μου...
42. Είμαι ευαίσθητη σε σημείο αηδίας...
43. Μου αρέσουν πολύ οι εκπλήξεις και κάνω συχνά στους δικούς μου ανθρώπους!
44. Δεν φοράω ποτέ τακούνια!Όσες φορές το επιχείρησα,γελούσαν και οι πέτρες!
45. Όταν ήμουν μικρή έγραφα ποιήματα.Κάποια από αυτά δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Μαθητής"!
46. Παραλίγο να εμφανιστώ στο "3 στον αέρα" με την Μαρία Χούκλη!Αλλά δυστυχώς η εκπομπή σταμάτησε...
47. Όταν δεν είμαι καλά,ξεσπάω στα μαλλιά μου...
48. Με την μαγειρική δεν το 'χω...ευτυχώς το 'χει ο Δημήτρης!
49. Τρώω γλυκά σπάνια!
50. Τρελαίνομαι για σουβλάκια!Τα καλαμάκια τα έχω μόνο για τον καφέ μου!
51. Θέλω πολύ να κάνω τατουάζ,αλλά δεν με αφήνουν...
52. Μου αρέσουν τα παζλ,ιδίως τα τρισδιάστατα.
53. Θα με δεις σπάνια με φούστα ή φόρεμα.
54. Έχω περπάτημα φορτηγατζή!
55. Δεν βάφομαι ποτέ!ίσως είμαι η μόνη γυναίκα που στην τσάντα της δεν θα βρεις ούτε ένα καλλυντικό.Πιο πιθανό είναι να βρεις κατσαβίδι!
56. Δεν μπορώ να κρατήσω ζωντανό κανένα φυτό!Μέχρι και τα ψεύτικα τα μαραίνω...
57. Δεν ξέρω να οδηγώ...
58. Μου αρέσει πολύ να περπατάω στη βροχή!
59. Έχω πεσει από καρέκλα ενώ καθόμουν...(Ειρήνη σε βλέπω,μην γελάς!)

 +1  Δεν θυμάμαι ποτέ που βάζω τα πράγματα μου...κι ας τα έβαλα κάπου εύκολα γοα να το θυμάμαι...

Τι λέτε?Παίζεται κι εσείς μαζί μας?Περιμένω τα σχόλιά σας!


Μπορείτε επίσης να διαβάσετε τι έγραψε η Reggina,η Δέσποινα,η Αντωνία με τον σύζυγό της, η Γιάννα και η Τέσση!

Σας φιλώ!

ένα ταξίδι αστραπή-νέες γνωριμίες!

Ένα καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του..ένα καλοκαίρι τόσο γεμάτο...ένα καλοκαίρι με πολλές δυνατές "μικρές στιγμές",από αυτές που σου δίνουν δύναμη για να προχωρήσεις τον χειμώνα...

Όταν πριν από 5 χρόνια ξεκίνησα να γράφω εδώ,δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα γνώριζα τόσα πολλά και αξιόλογα άτομα μέσα από αυτό!Μπορεί ο χρόνος μου να είναι περιορισμένος,αλλά προσπαθώ να διαβάζω όσα περισσότερα blogs μπορώ κι ας μην καταφέρνω πάντα να αφήσω ένα σχόλιο!

Ήθελα πάντα να συναντήσω και από κοντά τα πρόσωπα που κρύβονται πίσω από την οθόνη του υπολογιστή...πρόσωπα που μιλούσα μαζί τους εδώ ή στο fb,αλλά δεν ζούσαμε στην ίδια πόλη...και ήμουν σίγουρη πως κάποια στιγμή θα γινόταν!

Πριν λίγο καιρό,βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη η Κατερίνα από το "μαμά για σπίτι" κι εγώ άρπαξα την ευκαιρία να την συναντήσω!Ήταν όπως την είχα στο μυαλό μου,απλή,ζεστή,χαμογελαστή!Και μπορεί να ήταν λίγη η ώρα που βρεθήκαμε,αλλά ήταν αρκετή για να νοιώσω πως την ξέρω χρόνια!

Και οι μέρες περνούσαν...κι εγώ ένοιωθα την ανάγκη να δραπετεύσω έστω και για λίγο,να πάω ένα ταξιδάκι μόνη μου,να αδειάσει λίγο το μυαλό μου..και τα κατάφερα!

Επόμενη στάση Αθήνα!Ένα μέρος που είχα πολλά άτομα που ήθελα να δω!Αλλά βλέπεις,ήταν ακόμα περίοδος διακοπών για τις περισσότερες,έτσι το ραντεβού ήταν "κλειστό"...

Συνάντησα επιτέλους την Μάχη από το "momma's day Life".Την Μάχη είχα καιρό που έλπιζα να την γνωρίσω από κοντά.Βλέπεις ήταν από τα πρώτα άτομα που σχολίασε στο blog μου,τότε που δειλά δειλά έκανα τα πρώτα μου βήματα!Και ήταν υπέροχα!Μαζί της φυσικά είχα την τύχη να δω και την ταλιμπανούλα και τον μαχαραγιό της,δυο κουκλάκια ζωγραφιστά!

Η έκπληξη ήταν η εμφάνιση της Κατερίνας από το Κυριακή στο σπίτι.Μια πολύ γλυκιά χαμογελαστή κοπέλα,που σε έκανε να νοιώθεις πολύ άνετα μιλώντας μαζί της!

Λίγο πριν από την αναχώρηση κατάφερα να συναντήσω και την Τζίνα από το Εικόνες και ψίθυροι.Μια συνάντηση έκπληξη,μια συνάντηση γεμάτη!Την θαύμαζα καιρό και τώρα που την γνώρισα και από κοντά την θαυμάζω ακόμα περισσότερο!

Δύστυχώς όμως δεν κατάφερα να συναντήσω άτομα δικά μου...άτομα που είναι σημαντικά για εμένα...και αυτό μου άφησε μια πίκρα από αυτό το ταξίδι...

Για την συνάντησή μου με την Ειρήνη από το το μικρό μου blog δεν θα σας γράψω κάτι...μας δένουν πολλά....και αν και κάποια στιγμή μας χώρισαν μικρά πράγματα,αναπληρώσαμε και διορθώσαμε τα λάθη του παρελθόντος...εμείς ξέρουμε πια...

Το ταξίδι αστραπή τέλειωσε και εγώ έμπαινα στο λεωφορείο για τον γυρισμό στη Θεσσαλονίκη(αν και λίγο έλειψε να βρεθώ στην Χαλκίδα,μιας και μπήκα σε λάθος λεωφορείο,αλλά ευτυχώς το κατάλαβα αμέσως).....γεμάτη εικόνες...όμορφες εικόνες...αλλά και με μια μικρή πίκρα....που ήμουν τόσο κοντά,αλλά δεν κατάφερα να την δω....

Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν....

Να ξέρεις πως σε αγαπάω όσο τίποτα στον κόσμο...

Μωρό μου....γιατί αυτό είσαι,το μωρό μου,το μικρό μου μικρό θαυματάκι κι ας κλείνεις σήμερα τα 16!

Πότε πέρασαν τόσα χρόνια:Σαν χτες μου φαίνεται που σε κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου,που μύρισα το άρωμά σου,που ένοιωσα πως μπορεί κάποιος να αγαπήσει έναν άνθρωπο περισσότερο και από τον ίδιο του τον εαυτό...

Μεγάλωσες....και μπορεί να μαλώνουμε συχνά,μπορεί να νοιώθεις πως σου πάω συνέχεια κόντρα,αλλά να ξέρεις πως θέλω μόνο το καλό σου...

Να ξέρεις πως είμαι πολύ περήφανη που είμαι μαμά σου....

Να ξέρεις πως σε αγαπάω όσο τίποτα στον κόσμο...

Να ξέρεις πως ότι κι αν γίνει θα είμαι δίπλα σου....

Να ξέρεις πως θα σε προστατεύω πάντα....

Να ξέρεις ,πως ακόμα κι όταν θα είμαι εκεί ψηλά(ή χαμηλά δεν ξέρω),θα έρχομαι και θα σε σκεπάζω να μην κρυώνεις....

Να ξέρεις πως θα κάνω τα πάντα να είσαι ευτυχισμένη....

Πέρασαν κιόλας 16 χρόνια....

Χρόνια σου πολλά κοριτσάκι μου.Να είσαι πάντα γερή και να φωτίζεις την ζωή μας με τον τρόπο που μόνο εσύ ξέρεις!

Σε λατρεύω!

Τις νύχτες σε νανούριζα και έχτιζα το όνειρο σου
και εγώ ονειρευόμουνα τον κόσμο το δικό σου
μεγάλωσες μεγάλωσα δεν έχω απαντήσεις
φοβάμαι τώρα πιο πολύ τον κόσμο που θα ζήσεις.......


...Να προσέχεις, να αντέχεις, να φυλάγεσαι
με αγάπη τη ζωή σου να σκεπάζεις
να αγαπάς, να συγχωρείς και να μοιράζεσαι
και να ξέρεις πως σου μοιάζω και μου μοιάζεις.....

Πριν πεθάνω, κόρη μου, θα’ θελα να είμαι σίγουρος ότι σου έμαθα:

Να χαίρεσαι τον έρωτα

Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου

Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου

Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή

Να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι

Να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς

Να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις

Να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου

Να είσαι φίλη του εαυτού σου

Να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς

Να ξέρεις πως αξίζεις να σ’ αγαπάνε

Να μιλάς στους άλλους τρυφερά

Να λες κάτι ή να σωπαίνεις ανάλογα με το τι κρίνεις για σένα σωστό

Να αποκτάς φήμη για τα κατορθώματά σου

Να αγαπάς και να φροντίζεις το κοριτσάκι που έχεις μέσα σου

Να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων

Να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων

Να συνειδητοποιείς τα συναισθήματά σου και να πράττεις ανάλογα

Να μην κυνηγάς το χειροκρότημα αλλά τη δική σου ικανοποίηση από το γεγονός

Να δίνεις γιατί θέλεις, ποτέ γιατί νομίζεις πως είναι υποχρέωσή σου

Να απαιτείς να σε πληρώνουν όπως πρέπει για τη δουλειά σου

Να δέχεσαι τους περιορισμούς και την αδυναμία σου χωρίς θυμό

Να μην επιβάλλεις τα κριτήριά σου ούτε να επιτρέπεις να σου επιβάλλουν οι άλλοι τα δικά τους

Να λες το ναι μονάχα όταν το θέλεις και να λες όχι χωρίς ενοχές

Να ζεις το σήμερα και να μην έχεις μεγάλες προσδοκίες

Να ρισκάρεις περισσότερο

Να δέχεσαι την αλλαγή και ν’ αναθεωρείς τις πεποιθήσεις σου

Να προσπαθείς να γιατρέψεις τις παλιές και τις πρόσφατες πληγές σου

Να φέρεσαι και να απαιτείς να σου φέρονται με σεβασμό

Να γεμίζεις πρώτα το δικό σου ποτήρι κι αμέσως μετά το ποτήρι των άλλων

Να σχεδιάζεις το μέλλον αλλά να ζεις το παρόν

Να εμπιστεύεσαι τη διαίσθησή σου

Να χαίρεσαι τις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα

Να καλλιεργείς σχέσεις υγιείς όπου ο ένας στηρίζει τον άλλο

Να κάνεις την κατανόηση και τη συγγνώμη προτεραιότητές σου

Να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι

Να μην κοιτάς πίσω σου για να δεις ποιος σε ακολουθεί

Να μεγαλώνεις και να μαθαίνεις από τις διαφωνίες και τις αποτυχίες σου

Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να λύνεται στα γέλια μες στο δρόμο χωρίς ιδιαίτερο λόγο

Να μη θεοποιείς κανέναν, και ακόμη περισσότερο, εμένα.

Χόρκε Μπουκάι

Μόνο τα δικά σου χέρια δε μ’ εγκαταλείπουνε

Σήμερα κλείνουμε 21 χρόνια μαζί...21 χρόνια που πέρασαν σαν νεράκι...με τα εύκολα και τα
δύσκολα,όπως σε κάθε σχέση.

Ποιος θα το φανταζόταν,εκείνο το πρωινό που ανταμώσαμε για πρώτη φορά,πως θα καταλήγαμε εδώ!

Θυμάσαι όταν μάθαμε πως είμαι έγκυος τι σου είχα πει:Είχα πιθανή ημερομηνία 30/7...εγώ σου έλεγα πως θα γεννήσω στις 26/7 για να σου κάνω το πιο ωραίο δώρο για την τότε επέτειο μας των 5 χρόνων...εσύ γελούσες...όλοι γελούσαν....αλλά η Κωνσταντίνα συμφωνούσε μαζί μου και ξημερώματα της 26ης Ιουλίου ήρθε στον κόσμο για να μας θυμίσει πως η αγάπη είναι εκεί και μεγαλώνει!

Μεγαλώσαμε μαζί...πιο πολλά χρόνια είμαι μαζί σου παρά με τους γονείς μου...

Δεν μετανιώνω για την επιλογή μου και ελπίζω ούτε κι εσύ...

Ξέρω πως δεν είμαι ο πιο εύκολος άνθρωπος στον κόσμο...

Ξέρω πως πολλές φορές σε τρελαίνω με τα νεύρα μου...

Ξέρω πως είμαι παράλογη....

Ξέρω πως σου κρατάω μούτρα κι ας φταίω....

Ξέρω όμως πως σε αγαπάω πολύ κι ας μην στο λέω συχνά...

Ξέρω πως μου αρκεί που με περιμένεις κάθε βράδυ να γυρίσω...

Ξέρω πως στην αγκαλιά σου ξεχνάω τα προβλήματα,έστω και για λίγο...

Ξέρω πως τα προβλήματα μας έκαναν πιο δυνατούς και ενωμένους...

Να θυμάσαι πως σε αγαπάω πολύ....

Να θυμάσαι πως μαζί μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα...

Να θυμάσαι πως,όπως λες κι εσύ,εμείς θα γεράσουμε μαζί...

Χρόνια μας πολλά μωρό μου και να χαιρόμαστε το μεγάλο μας θαύμα,την Κωνσταντίνα!Διπλή γιορτή για εμάς όπως κάθε χρόνο εδώ και 16 χρόνια!

Και φυσικά σου αφιερώνω το τραγούδι του Βασίλη που πάντα μα πάντα θα μου θυμίζει εσένα...

Πάλι μέτρησα τ’αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε
μόνο τα δικά σου χέρια δε μ’ εγκαταλείπουνε
πώς μ’αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται
τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα
σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ’τα χαράματα
στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

΄