menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

16 Ιαν 2013

Σκόρπιες σκέψεις...

Ολοι οι άνθρωποι αλλάζουν.Είτε προς το καλύτερο,είτε προς το χειρότερο.Κάνουν τις επιλογές τους κι από εκεί και πέρα χαράζουν την πορεία τους.
Εγώ,σίγουρα άλλαξα.Το αν άλλαξα προς το καλύτερο,δεν είμαι αυτή που θα το κρίνει...σίγουρα όμως προσπαθώ να πάω προς το καλύτερο.
Πότε άλλαξα πραγματικά;Οταν έγινα μαμά για πρώτη φορά.Την στιγμή που κράτησα στην αγκαλιά μου το μωρό μου και ένοιωσα ότι ξαναγεννήθηκα.
Εμαθα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου,πράγματα που δεν ήξερα.Εμαθα πως τελικά,έχω μεγαλύτερες αντοχές από ότι πίστευα.Εμαθα πώς ν'αφήνω στην άκρη τα δικά μου θέλω και τις δικές μου ανάγκες,ανακάλυψα πόση ενέργεια μπορεί να σου δώσει ένα παιδί!
Εμαθα όμως και κάτι άλλο...λένε πως τα παιδιά ενώνουν ένα ζευγάρι...εγώ πάλι,πιστεύω πως το ζευγάρι πρέπει να είναι πάντα ενωμένο και αγαπημένο,αλλιώς ο ερχομός ενός παιδιού μπορεί να το δυαλύσει...
Με την γέννηση των παιδιών μου,ανακάλυψα έναν κόσμο μαγικό,γεμάτο μουσικές κι αρώματα.Εμαθα να ρουφάω την κάθε στιγμή μαζί τους,καλά ή κακή γιατί αυτές οι στιγμές είναι μοναδικές.Και δεν θα έχεις ποτέ την ευκαιρία να τις ξαναζήσεις,μιας και και κάθε μέρα αυτό μεγαλώνει.
Το να είσαι μαμά είναι ότι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε μια γυναίκα.Και μαζί,είναι και η μεγαλύτερη ευθύνη.Είσαι πια υπεύθυνη για την ζωή ενός άλλου ανθρώπου και πρέπει να προσπαθείς καθημερινά να γίνεις καλύτερη σαν άνθρωπος και σαν μητέρα.
Μαθαίνεις πολλά πράγματα που δεν ήξερες.Μαθαίνεις πως μπορείς να αντέξεις έστω και με 1 ώρα ύπνο την ημέρα.Πως μπορείς να αγαπήσεις κάποιον άνθρωπο περισσότερο και από τον ίδιο σου τον εαυτό.Αρχίζεις να καταλαβαίνεις απόλυτα την δική σου μητέρα που σου έλεγε "κάτσε να γίνεις μάνα και θα δεις..."Μαθαίνεις τις αντοχές σου!
Κυρίως όμως,μαθαίνεις να ονειρευεσαι!Κι αυτό είναι το πιο όμορφο πράγμα που μπορεί να σου μάθουν τα παιδιά!
Και για να γυρίσω στην αρχή του post μου,ναι,άλλαξα και μάλιστα πολύ...και θα συνεχίσω ν'αλλάζω και να προσπαθώ καθημερινά να ζω την κάθε μου στιγμή μαζί τους.Ακόμα και τους καβγάδες μας.Αλλωστε,αυτά είναι πια η αιτία της ύπαρξης μου!!!


12 Ιαν 2013

σε ευχαριστώ...

Εχω γράψει αρκετές φορές για την φιλία
Νοιώθω όμως την ανάγκη να ξαναγράψω...
Ισως γιατί εσύ μου δημιουργείς αυτή την ανάγκη...
Ισως γιατί είσαι δίπλα μου,παρά τα μεγάλα λάθη μου...
Λένε πως στα δύσκολα φαίνεται ο άνθρωπος...
Εκεί καταλαβαίνεις ποιος είναι δίπλα σου...
Ποιος σε στηρίζει...
Ποιος σου δίνει κουράγιο να συνεχίσεις...
Ποιος θα είναι μαζί σου,ακόμα κι αν διαφωνεί...
Ποιος θα σε ακούσει κι ας διαφωνεί με όσα λες και με όσα κάνεις...
Ποιος σου δίνει παρηγοριά,λέγοντας σου πάντα την αλήθεια...
Ποιος πραγματικά θέλει να είσαι ευτυχισμένος...
Ποιος θα δακρύσει μαζί σου...
Ποιος θα σκουπίσει το δάκρυ σου,ακόμα κι αν είναι χλμ μακρυά σου...
Είναι πολύ δύσκολο σήμερα να βρεις αληθινούς φίλους...
Κι όταν έχεις την ευλογία να βρεις έναν,τότε κάνεις τα πάντα για να τον κρατήσεις...
Και του δείχνεις πραγματικά αυτό που αισθάνεσαι γι'αυτόν...

              Γι'αυτό λοιπόν κι εγώ...

σε ευχαριστώ που με ανέχεσαι...
για τις φορές που με ακούς αν και γίνομαι κουραστική(και είναι πολλές)...
που είσαι πάντα εδώ κι ας μας χωρίζουν πολλά χλμ...
που όποτε λυγίζω,εσύ βρίσκεις τα σωστά λόγια να με σηκώσεις...
που χαίρεσαι με την χαρά μου...
που μου σκέσεσαι στη λύπη μου...
που είσαι εσύ κι όχι "δήθεν"...

        Σε ευχαριστώ που είσαι φίλη μου...