menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

26 Ιαν 2012

Κάποια στιγμή στη ζωή μας.όλοι,νοιώθουμε την ανάγκη να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα μας.Να κάνουμε κάτι για μας,ω'αλλάξουμε παραστάσεις,να φτιάξουμε την διάθεση μας.Εγώ αισθανόμουν έτσι εδώ και καιρό τώρα...κι έτσι το αποφάσισα,έκλεισα δωμάτιο στον παλιό Αγιο Αθανάσιο,ετοίμασα βαλίτσες και φύγαμε!
Το χωριό μας υποδέχτηκεε χιονισμένο!Τα πέτρινα καταφύγια έδιναν μια μοναδική ομορφιά στο μέρος,λες και ήταν κάποιος πίνακας ζωγραφικής!
 Ο ξενώνας "Μούσες" που μείναμε ήταν πανέμορφος και θα σας τον συνηστούσα αν πάτε προς τα εκεί..Με το που μπήκαμε στο δωμάτιο-στούντιο ένοιωσα την διάθεση μου ν'ανεβαίνει στα ύψη!Ετοίμασα καφέ και ανάψε με το τζάκι για να τον απολαύσουμε!
Η θέα από το μπαλκόνι ήταν φοβερή.Ο αέρας τόσο καθαρός που ένοιωθες να σε γεμίζει.Και το βραδάκι, οι γραφικές ταβέρνες είναι έτοιμες να υποδεχτούν τους επισκέπτες με απίστευτη φιλοξενία.Μοναδικές και όμορφες στιγμές ξεγνιασιάς .
Γύρισα στο σπίτι σαφώς πιο ήρεμ και ανανεωμένη.Νοιώθω ότι επιτέλους βρίσκω σιγά σιγά τον εαυτό μου.Και αυτό φαίνεται απ'ότι μου λένε οι φίλες μου και στο πρόσωπο μου!Χαίρομαι!Νομίζω πως αυτό το διήμερο μου έδωσε αρκετή δύναμη!Ελπίζω κάποια μέρα να το επαναλάβω.

               Με λένε Βάσω και 
                 
                                         ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!

16 Ιαν 2012

τα παιδιά μας!

Αυτές τις μέρες,μιας κι έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο,άρχισα να ξαναδιαβάζω ένα βιβλίο που έχω με τίτλο "Γονείς και παιδιά,ζήτηημα επικοινωνίας".Γράφει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα μέσα,που για αλλη μια φορά με έβαλαν σε σκέψεις...
Σε κάποιο σημείο λέει "πρέπει να μάθεις ν'ακούς τα παιδιά,έτσι ώστε κι εκείνα να θελήσουν να σου μιλήσουν".Πόσο δίκιο έχει.Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου όταν μου μιλάνε τα παιδιά,απλά να κουνάω το κεφάλι μου ενώ το μυαλό μου είναι αλλού.Άλλες φορές είμαι τόσο κουρασμένη που απλά τους λέω ότι δεν θέλω ν'ακούσω τίποτα...Ένα πράγμα όμως κατάλαβα,οι φωνές φεν βοηθούν σε τίποτα,απλά κάνουν το παιδί ν'αντιδρά και να μην συνεργάζεται!
Δυστυχώς στις μέρες μας οι περισσότεροι γονείς δεν αφιερώνουμε αρκετό χρόνο στα παιδιά μας,όχι επειδή δεν θέλουμε,αλλά επειδή οι καταστάσεις δεν μας το επιτρέπουν.Πρέπει όμως να βρούμε χρόνο για αυτά,χρόνο ουσιαστικό και ποιοτικό!
Δεν είναι εύκολο το να είσαι γονιός.Είναι κάτι που μαθαίνεται προχωρώντας.Είναι αυτό που σε κάνει να δίνεις περισσότερα από όσο είχες φανταστεί πως θα μπορούσες να δώσεις σε έναν άνθρωπο.Είναι αυτό που σε κάνει να νοιώθεις απίστευτη αγάπη και στοργή,αυτό που σε γαληνεύει!Το να είσαι γονιός είναι μια τεράστια ευθύνη,είναι όμως και η μεγαλύτερη μορφή ευτυχίας!
Όλοι οι γονείς ανησυχούμε για το αν θα καταφέρουμε να ανταπεξέλθουμε σωστά στο δύσκολο αυτό έργο.Μπορούμε!Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε εκεί για τα παιδιά μας,να επικοινωνούμε μαζί τους,να τους δείχνουμε το δρόμο,χωρίς όμως να τους στερούμε το δικαίωμα της επιλογής!Να τα αφήνουμε να εκφράζονται,να τα συμβουλεύουμε χωρίς να τα κρίνουμε.Και το σημαντικότερο,να αφιερώνουμε όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε!
Πριν από 12 χρόνια,η ζωή μου άλλαξε με την γέννηση της Κωνσταντίνας μου..Και πριν 6 χρόνια ο Θεός με αξίωσε να ξαναζήσω το θαύμα της μητρότητας.Και από τότε έχει γίνει σκοπός της ύπαρξης μου η ευτυχία αυτών των παιδιών!Δεν ξέρω αν το καταφέρνω,αλλά κάθε μέρα παλεύω για να το πετύχω!Ξέρω ότι πραγματικά προσπαθώ να μην τους λείψει τίποτα.Πως αυτά μου δίνουν δύναμη και κουράγιο ν'αρχίσω την μέρα μου.Πως χάρη σ'αυτά ονειρεύομαι!
Σίγουρα δεν είμαι η καλύτερη μητέρα του κόσμου,αλλά αγωνίζομαι κάθε μέρα να γίνω και ελπίζω κάποια στιγμή να τα καταφέρω!...

15 Ιαν 2012

Είναι απίστευτο το πως μπορεί ένας άνθρωπος να βάλει τις σκέψεις σου σε τάξη...να σε κάνει να βγάλεις από μέσα σου το βάρος που κουβαλάς...να σε κάνει να νοιώσεις καλύτερα!
Ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα μπορούσα να μιλήσω τόσο άνετα σε κάποιον άγνωστο.Οτι θα του έλεγα πράγματα για μένα που μόνο λίγοι γνωρίζουν.Και πως θα αισθανόμουν πως πραγματικά με καταλαβαίνει!
Τελευταία η διάθεση μου είχε πιάσει πάτο και όσοι με ξέρουν καλά το έβλεπαν αυτό.Και αν και προσπαθούσαν να μου φτιάξουν την διάθεση,δεν το κατάφερναν πάντα...ίσως γιατί εγώ δεν τους άφηνα...ίσως γιατί δεν ήθελα...ήμουν σκεφτική,αρνητικές σκέψεις βομβάρδιζαν το μυαλό μου...μ'έκαναν να χάσω τον ύπνο μου....
Το πήρα απόφαση όμως!Δεν θα το επιτρέψω άλλο να γινεται αυτό.Αρκετά το άφησα να επιρρεάσει τη ζωή μου,την ηρεμία μου.Αρκετά πλήγωσα τους ανθρώπους που αγαπάω και που μ'αγαπούν!
Το να ζητάς την βοήθεια κάποιου όταν την χρειάζεσαι είναι δείγμα δύναμης κι όχι αδυναμίας!
ΤΕΛΟΣ!!!ΘΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΩ!!!
                                 ΠΡΙΝ ΜΕ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΥΤΟ!!! 

8 Ιαν 2012

Τα παιδιά μπορούν να καταλάβουν τα πάντα.Πότε δεν εισαι καλά και πότε απλά χρειάζεσαι μια αγκαλιά.Κι έχουν την μαγική ικανότητα να σε πηγαίνουν στα ουράνια.Στον δικό τους κόσμο,εκεί που όλα είναι αγνά κι αληθινά!
Η Στέλλα,βλέποντας πως η διάθεση μου δεν είναι και στα καλύτερα,όλη μέρα μ'αγκαλιάζει,με φιλάει και μου λέει "σ'αγαπώ πάρα πολύ μανούλα".Σαν να θέλει να μου πει "μην στεναχωριέσαι,εγώ είμαι εδώ"!Και η Κων/να κάνει το ίδιο.Ερχεται συνέχεια και μ'αγκαλιάζει,κάτι που δεν έκανε συχνά!
Αυτά τα παιδιά είναι η ζωή μου.Θα κινούσα γη και ουρανό για να είναι ευτυχισμένα!Βλέποντας με όμως έτσι,δεν ξέρω αν είναι...Πρέπει ν'αλλάξω διάθεση,πρέπει ν'αδιάσω το μυαλό μου απ'ότι μ'απασχολεί και να αφοσιωθώ σ'αυτά,γιατί μόνι αυτά έχουν σημασία!
Βέβαια σημασία έχουν και ο άντρας μου και οι φίλες μου.Ολι αυτοί που μ'αγαπούν,που στέκονται δίπλα μου,που με στηρίζουν,που μ'ανέχονται!
Για όλους αυτούς λοιπόν υπόσχομαι να προσπαθήσω!!!