Αρκει να με αφήσεις!

Παρακολουθώντας την εκπομπή "νταντά πρώτων βοηθειών" αναρωτήθηκα πως καταφέρνουν να αλλάζουν τόσο σύντομα τη συμπεριφορά των παιδιών τους!Εγώ ό,τι κι αν κάνω έχει το αντίθετο αποτέλεσμα!
Προσπαθώ ν'αντιμετωπίζω τις καταστάσεις με ηρεμία αλλά μάταια!Κι όταν βγαίνω εκτός εαυτού(τελευταία γίνεται συχνά αυτό)τότε το σπίτι θυμίζει πεδίο μάχης.Από την μια η Κωνσταντίνα με σύμμαχο τον μπαμπά και από την άλλη εγώ.Και ο χαμένος είμαι πάντα εγώ...
Αυτό το παιδί κάνει ό,τι μπορεί να με φέρνει στα όρια μου...Μάλλον αυτός είναι ο τρόπος της να τραβήξει την προσοχή μου.Εχει υψώσει έναν τοίχο ανάμεσα μας που μου φαίνεται ακατόρθωτο να γκρεμίσω...
Αισθάνομαι πως ό,τι κάνω μαζί της είναιλάθος,ό,τι κι αν πω νοιώθει πως είναι εναντίον της...Ναι,είναι ακόμα παιδί,αλλά κι εγώ είμαι άνθρωπος με αντοχές που εξαντλούνται!Θα μου πείτε"εσύ επέλεξες να γίνεις μάνα".Ναι,ήταν επίλογή μου και δεν πρόκειται να μετανοιώσω ποτέ γι'αυτό,απλά έρχονται ώρες που νοιώθω πως αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο!
Το να είμαι μαμά με γεμίζει,με ολοκληρώνει,αλλά έχει και τις δυσκολίες του και τελευταία είναι πολλές!Αραγε έτσι ήμουν κι εγώ;Αν ναι,τότε οφείλω ένα μεγάλο συγνώμη στη μητέρα μου.Τώρα την καταλαβαίνω περισσότερο από ποτέ!
Το άσχημο είναι ότι νοιώθω λίγο προκατελημένη με την Κωνσταντίνα.Επειδή ξέρω ή μάλλον φαντάζομαι πως θα αντιδράσει είμαι πάντα έτοιμη για καυγά!Μου λέει πως πάντα τα βάζω μαζί της και τώρα που το σκέφτομαι έχει απόλυτο δίκαιο!
Σήμερα το μεσημέρι ξαπλώσαμε στο κρεβάτι και παίξαμε αγκλιές και γαργαλητό.Κι ήταν τόσο όμορφα!Αισθάνθηκα πως μπορεί όλα ν'αλλάξουν αρκεί να κάνω λίγη υπομονή!Το κοριτσάκι μου περνάει μια δύσκολη φάση και πρέπει να της σταθώ όποιο κι αν είναι το τίμημα!
Ξέρω πως τελευταία γράφω πολύ γι'αυτήν και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω μαζί της,αλλά αν δεν το βγάλω από μέσα μου θα τρελλαθώ.Ισως τα διαβάσει κα΄ποιος που έχει περάσει κάτι ανάλογο και με βοηθήσει,με συμβουλέψει...
Το μόνο που ξέρω είναι πως δεν θέλω με τίποτα να χάσω την σχέση μου με την κόρη μου!Δεν θα το αφήσω να μας νικήσει!Μπορεί έτσι να είναι η εφηβεία αλλά εγώ είμαι η μαμά της και θα την βοηθήσω να την περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται!
Κοριτσάκι μου είμαι εδώ για σένα και θα είμαι για πάντα!Αρκεί να με αφήσεις!!!

ο άνθρωπος μου!

Νομίζω πως ήρθε η ώρα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που είναι δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια!Στον άνθρωπο που με στηρίζει στις καλές και στις κακές στιγμές μου.Στον άνθρωπο που με ανέχεται και με αντέχει επί 16 χρόνια.
τι να πρωτοθυμηθώ από όλα αυτά τα χρόνια:Είναι τόσα πολλά αυτά που ζήσαμε μαζί!Θυμάμαι την πρώτη φορά που τον είδα πάνω στη μηχανή του.με πέρασε για τουρίστρια!χιχιχι!Την πάτησε όμω,Ημουν Ελληνίδα!στην αρχή δεν μου έκανε το κλικ,μετά από μια βδομάδα που βρεθήκαμε τυχαία στο ίδιο μέρος όμως όλα άλλαξαν!
Το πρώτο μας ραντεβού,το πρώτο σ'αγαπώ...στιγμές μοναδικές!Με μόλις 11 μήνες σχέσης αποφασίσαμε πως θέλουμε να προχωρήσουμε σε κάτι πιο δυνατό!Κι έτσι δώσαμε λόγο και στην ονομαστική του γιορτή(σαν αύριο δηλαδή)αρραβωνιαστήκαμε.Πριν από 15 χρόνια>Πότε πέραναν;Μου φαίνεται σαν χτες!
Ο γάμος μας δεν άργησε να γίνα!,25/4/1998 και ένα χρόνο αργότερα αποκτήσαμε το πρώτο μας θαύμα!Την Κωνσταντίνα..26/7/2000 Ακριβώς 5 χρόνια από όταν γίναμε ζευγάρι!Το πιο όμορφο δώρο για την επέτειο μας!
Η ολοκλήρωση της ευτυχίας μας ήρθε με την γέννηση του δεύτερου θαύματος μας,την Στέλλα.Από εκείνη την μέρα έχω να θυμάμαι μόνο καλές στιγμές!δεν λέω πως δεν έρχονται και δύσκολες φάσεις αλλά τα καλά είναι αυτά που ανερούν τα πάντα!
Τελευταία δεν είμαι και πολύ καλά και ευτυχώς έχω δίπλα μου έναν άνθρωπο που με αντέχει...Μια συζήτηση που κάναμε με βοήθησε να δω τα πράγματα αλλιώς.Ισως έπρεπε να την είχα κάνει νωρίτερα πριν φτάσω σ'αυτό το σημείο!Τέλος πάντων,τέλος καλό όλα καλά!
Σε σένα λοιπόν αγάπη μου οφείλω ένα μεγάλω ευχαριστώ που απλά είσαι εκεί κι ένα μεγάλο συγνώμη που σε ταλαιπωρώ.Σ'αγαπώ κι αυτό μην το ξεχνάς ποτέ!

η φιλία!

Οι φίλοι αποτελούν ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία στη ζωή μας.Φανταστείτε τι θα γινόταν αν δεν είχαμε φίλους να συζητάμε,να μας συμπαραστέκονται στις δύσκολες στιγμες μας,να μοιραζόμασταν τις χαρές μας...
Το να κάνουμε φίλους δεν είναι και τόσο εύκολο!Πρέπει πρώτα να καταλάβουμε πως ο καθένας μας είναι διαφορετικός και να μπορούμε να δεχτούμε τον άλλο όπως είναι χωρίς να προσπαθούμε να τους διορθώσουμε.Σημασία δεν έχει ο αριθμός των φίλων που έχουμε αλλά η σχέση που έχουμε μαζί τους.Να είναι αληθινή,να δίνουμε χωρίς να απαιτούμε!Να σκεφτόμαστε πως θέλουμε να μας φέρονται εμάς πριν κάνουμε κάτι που μπορεί να τους πληγώσει!
Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε πως είμαστε το κέντρο του κόσμου και να ακούμε και τους δικούς τους προβληματισμούς χωρίς να τους φορτώνουμε συνεχώς τα δικά μας προβλήματα.Πρέπει να μάθουμε να ζητάμε συγνώμη και να μην αφήνουμε την βλακεία μιας στιγμής να καταστρέψει αυτό που έχουμε μαζί τους! 
Ο αληθινός φίλος είναι εκεί στα δύσκολα και στα καλά,στις χαρές και στις λύπες,στο γέλιο και στο δάκρυ!Πρέπει να γνωρίζουμε και να μην ξεπερνάμε τα όρια.Πρέπει να υπάρχει ειλκρίνεια,κατανόηση,εμπιστοσύνη!Είναι λογικό κάποιες φορές να διαφωνούμε,δεν είμαστε όλοι ίδιοι,αξίζει όμως μια διαφωνία να καταστρέψει μια φιλία;Η αληθινή φιλία έχει διάρκεια,δεν τραυματίζεται με μικροπράγματα!
Για μένα η φιλία είναι κάτι ιερό.Είναι οι καθημερινές στιγμές που μοιράζεσαι με τον άλλο,το χέρι που είναι εκεί έτοιμο να σε πιάσει όταν πέσεις,Ο άνθρωπος που είναι εκεί για να σ'ακούσει πραγματικά χωρίς να σε κρίνει.Φίλους έχω πολλούς,αληθινούς όμως λίγους και είμαι πολύ περήφανη γι'αυτό!Τελευταία απέκτησα φίλες που με έκαναν να νοιώσω όμορφα.Από το σχολείο της μικρής μου και από την δουλειά μου.Φίλες που μπορώ να τους πω αυτό που σκέφτομαι,φίλες που ακούω τις δικές τους σκέψεις,φίλες που θέλω να έχω για πάντα στη ζωή μου και ελπίζω να το καταφέρω!
Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα όταν καταφέρνεις να καταλαβαίνεις τον άλλο χωρίς να χρειάζεται να σου μιλήσει.Να σκέφτεσαι "κι εσύ;Κι εγώ νόμιζα πως ήμουν η μόνη!"Ισως τελικά το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι αληθινός για να είναι και οι φίλοι σου αληθινοί μαζί σου.Κι επειδή οι φίλοι είναι για μια ζωή πρέπει να είμαστε προσεχτικοί ποιους διαλέγουμε.!
Ευχαριστώ που είστε φίλες μου και που με ανέχεστε όταν σας κουράζω με τις μαύρες μου!
Θα είμαι εκεί για σας όποτε με χρειαστήτε.Θα είμαι εκεί κι όταν δεν με χρειάζεστε γιατί πάντα θα σας χρειάζομαι εγώ.Απλά θα είμαι εκεί!!!
Αυτές τις σκέψεις μου τις έγραψα για τις παρακάτω φίλες μου
     Ειρήνη,Γεωργία,Βαγγελιώ,Αννα,Δήμητρα,Ζωή,Αθηνά

Οι πιο σημαντικές στάσεις της ζωής μου!

Μόνη στο σπίτι εγώ και οι σκέψεις μου...και είναι τόσες πολλές!ξεφύλλιζα τα άλμπουν με τις φωτογραφίες και σταμάτησα για μερικά λεπτ'α στις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου...
στάση πρώτη,ο γάμος μου...

πριν 13 χρόνια!Μου φαίνεται σαν χτες που ανέβαινα τα σκαλιά της εκκλησίας για να ενώσω την ζωή μου με τον άνθρωπο που στέκεται δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια,στα καλά και στα κακά!Μόλις 21 χρονών και η ζωή μου είχε δείξει τον δρόμο στην ευτυχία!
Στάση δεύτερη

26 Ιουλίου 2000.Η γέννηση της Κωνσταντίνας μου.Το πρώτο μου θαύμα και η αρχή της ζωής!Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτή η κοπέλα που βρίσκεται σήμερα σπίτι μου είναι δικό μου δημιούργημα.Το κοριτσάκι μου μεγάλωσε και παρόλο που τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ,κάθε μέρα την αγαπάω και πιο πολύ!
Στάση τρίτη...

11 Φεβρουαρίου 2006.Η γέννηση της Στέλλας και η ολοκλήρωση μου σαν άνθρωπος!Η ζωή μου απέκτησε νόημα.να υπάρχω γι'αυτ'ες,να φροντίζω για την ευτυχία τους!Αυτές σίγουρα φροντίζουν για την δική μου απλά με το να υπάρχουν στην ζωή μου!
Ελπίζω και εύχομαι να έχω πολλές στάσεις ακόμα να θυμάμαι όταν γεράσω...

Είναι πολύ ωραίο να 'εχεις κάποιον λόγο να γυρίσεις σπίτι σου το βράδυ.Να ξέρεις ότι εκεί υπάρχουν άνθρωποι που σε σκέφτονται και σ'αγαπούν πραγματικά χωρίς να περιμένουν κάποιο αντάλλαγμα!
 Σκέφτομαι πως ήταν η ζωή μου πριν από χρόνια,τότε που ήμουν μόνη και έκανα ότι ήθελα όποτε ήθελα χωρίς να σκέφτομαι κανέναν.Ναι,περνούσα ωραία αλλά ένοιωθα ότι κάτι λείπει.Σήμερα νοιώθω ολοκληρωμένη.Εχω μια όμορφη οικογένεια και δυο παιδιά που λατρεύω!Κάθε μέρα μαζί τους ανακαλύπτω και κάτι καινούριο.Τα παιδιά μου συνεχώς μου διδάσκουν πράγματα.Και είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι που είχα ποτέ!
 Με μαθαίνουν να αγαπώ,να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα για μένα,να ξεπερνάω τις αντοχές μου,να νοιώθω αισθήματα που δεν γνώριζα την ύπαρξή τους!Με κάνουν να ελπίζω,να ονειρεύομαι!!!
 Χρωστάω πολλά πράγματα στα παιδιά μου και έχω πολλά όνειρα γι'αυτά.Κάθε μέρα παρακαλάω τον Θεό να τα προσέχει και να είναι γερά.Κάνω ότι μπορώ να είναι ευτυχισμένα και να μην τους λείπει τίποτα.Θα έδινα και τη ζωή μου γι'αυτά!
 Βέβαια πολλές φορές κάνω το λάθος που κάνουμε οι περισσότερες μανούλες.Παραμελώ τον άνθρωπο που χάρη σ'αυτόν έχω τις κορούλες μου.Κι αυτό δεν είναι σωστό γιατί αυτός ο άνθρωπος θα είναι(ελπίζω) δίπλα μου ως το τέλος γι'αυτό κι έχω κάτι να του πω:
  "Σ'ευχαριστώ για το ομορφότερο δώρο που μου έκανες και που είσαι δίπλα μου να ζούμε το θαύμα μαζί.Σ'αγαπώ!"

Εξω βρέχει πολύ.Αυτός ο καιρός με μελαγχολεί πολύ....ακούω τις σταγόνες της βροχής να πέφτουν και το μυαλό μου ταξιδεύει...
Σκέφτομαι τι νοιώθουν τα παιδιά όταν σε κοιτούν στα μάτια...όταν μαλώνω την Κωνσταντίνα με κοιτάει με ένα βλέμμα που νομίζω ότι εκείνη την στιγμή με μισεί!Και είναι τόσο άσχημαο και βαρύ αυτό το συναίσθημα!Καταλαβαίνει άραγε πως όλα γίνονται για το καλό τους/Θα μου πείτε εγώ το καταλάβαινα όταν με μάλωνε η δική μου μαμά;Τώρα που το σκέφτομαι μάλλον όχι...ένοιωθα κι εγώ πως ότι κι αν έκανα ήταν ένας λόγος να μου την πει...Αχ βρε μαμά πόσο σε νοιώθω τώρα που περνάω τα ίδια!!!Να 'μαι τώρα στη θέση σου να έχω αναλάβει την πιο δύσκολη αποστολή μου στη ζωή...να μεγαλώσω δυο πλάσματα και να τα κάνω σωστούς άνθρωπους!
Αναγκάζομαι να λείπω πολλές ώρες από το σπίτι για να μπορώ να τους προσφέρω όσα χρειάζονται.Τα παιδιά σ'αυτήν την ηλικία έχουν πολλές απαιτήσεις.Κυρίως η Κωνσταντίνα με τα φροντηστήρια και την ανάπτυξή της.Αυτό το παιδί κάθε μέρα αλλάζει!Δεν έγινε καλά καλά 12 και έχει φτάσει ήδη το 1,50μ και το νούμερο του παπουτσιού της είναι 38!Σε λίγο θα φοράει τα ρούχα μου!
Ετσι δουλεύω αρκετά για να μην τους λείψει τίποτα.Το τίμημα όμως είναι πολύ ακριβό και το πληρώνω κάθε μέρα!Τα βλέπω στις 7 το πρωί και μετά στις 22.00 που γυρίζω σπίτι.Και χάνω πολλές στιγμές από την ζωή τους,από την ζωή μου!Στιγμές που ζεις μόνο μια φορά και τις θυμάσαι για πάντα!
Δεν λέω πως μου λείπουν οι μέρες που δεν δούλευα,λέω πως μου λείπουν οι μέρες που δεν είμαι δίπλα τους!Που δεν ρουφώ την ανάσα τους,το άρωμα τους...τι να πρωτοκάνω την λίγη ώρα που είμαστε μαζί;Σήμερα η Στέλλα με ρώτησε πότε θα πάρω άδεια να είμαστε μαζί.Τι να πεις σε ένα παιδί 5 1/2 χρονών που απλά ζητάει την μαμά του;Με γεμίζουν οι ενοχές...νοιώθω πως δεν κάνω αρκετά για αυτά και πως θα μπορούσα να δώσω παραπάνω.Θα μπορούσα όμως;Τα βλέπω που κοιμούνται ήρεμα.Τα μικρά μου αγγελούδια...πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς αυτά;ΑΔΕΙΑ!!!Καλό σας ύπνο αγάπες μου...η μαμά είναι εδώ,πάντα δίπλα σας,να σας αγαπάει,να σας αγκαλιάζει,να σκουπίζει το δάκρυ σας...

παιδί στην εφηβεία!

Είναι 2 π.μ και όλοι κοιμούνται.Κάθομαι και κοιτάζω την Κωνσταντίνα μου να κοιμάται.Αυτή η γυναίκα που βρίσκεται απέναντι μου Κάποτε ήταν ένα μικρό πλασματάκι που χρειαζόταν την βοήθεια μου και τώρα είμαι εγώ που χρειάζομαι την βοήθεια της!
Οταν μου μιλούσαν για την φάση της εφηβείας δεν φανταζόμουν ότι θα είναι τόσο δύσκολο.Ελπιζα πως θα είναι μια φάση που θα την περάσουμε ήραμα.Πόσο λάθος έκανα!!!
Οι εντάσεις και οι αντιδράσεις είναι πολλές.Μια κουβέντα της λέω και μου λέει δέκα.Ο,τι κι αν πω είναι λόγος να μαλώσουμε.Ο΄τι κι αν κάνω είναι λάθος!Μου λέει συνέχεια πως δεν την αγαπάω.Ποιος;Εγώ που δίνω και την ζωή μου γι'αυτήν!Αχ,ρε μάνα,πόσο δίκαιο είχες όταν μου έλεγες "θα κάνεις παιδιά και θα καταλάβεις!"
Οσο το σκέφτομαι βλέπω πως έχω κάνει πολλά λάθη ειδικά τελευταία με την Κωνσταντίνα.Την αντιμετωπίζω σαν μεγάλη ενώ είναι ακόμα ένα παιδί.Ενα παιδί που χρειάζεται την προσοχή μου και ίσως  αυτός είναι ο τρόπος της να την έχει.Εχω αφήσει τα προβλήματα να επιρρεάζουν την κρίσκ μου και αυτό είναι άδικο γι'αυτήν!
Οι ώρες που περνάμε μαζί είναι τόσο λίγες κι εγώ τις αναλώνω με πράγματα ανούσια και καυγάδες.Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που κάναμε κάτι οι δυο μας...πάει πολύ καιρός...πρέπει να βρω χρόνο γι'αυτήν,μόνο γι'αυτήν.Πρέπει να προσπαθήσω να κερδίσω τον χαμένο χρόνο όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό...τώρα που προλαβαίνω!
Είναι παιδί ακόμα και δεν πρέπει να το ξεχνάω αυτό!Η σχέση μου μαζί της είναι ότι πιο σημαντικό έχω και δεν πρέπει να αφήσω τίποτα να την χαλάσει!

Η φίλη μου,η Ειρήνη,μου είπε πως πρέπει να κάνω μια συζήτηση μαζί της και να την ακούσω χωρίς να μιλάω.Να δω τι θέλει να μου πει,τι σκέφτεται...Αυτό θα κάνω.Μια συζήτηση που έπρεπε να κάνω μαζί της πριν καιρό!Μια συζήτηση που απέφευγα από φόβο για το τι θ'ακούσω!Ισως γιατί ήξερα πως αυτά που θα μου πει θα με γεμίσουν ενοχές γιατί δεν ήμουν "σωστή" απέναντι της...Δεν ξέρω...φοβάμαι...ποια μάνα δεν φοβάται μήπως "χάσει" το παιδί της;
Ψάχνω να βρω ελλαφρυντικά για μένα αλλά μάταια...Πόσο δύσκολο είναι τελικά να είσαι μάνα!!!Πρέπει ν'αλλάξω τις προτεραιότητες μου,πρέπει να αφοσιοθώ σ'αυτό που πραγματικά αξίζει,χωρίς δεύτερη σκέψη και φοβίες!
Το κοριτσάκι μου μεγάλωσε κι εγώ πρέπει να σταθώ δίπλα της,στις καλές και στις άσχημες στιγμές της,στην ηρεμία και στα ξεσπάσματά της...Πρέπει να αλλάξω...πρέπει να προσπαθήσω...πρέπει...πρέπει...Φοβάμαι την στιγμή που θα μου πει "που ήσουν όταν εγώ σε χρειαζόμουν;"..."Εδώ είμαι αγάπη μου.Και θα είμαι πάντα εδώ,να σου απλώνω το χέρι,να σε βοηθάω,ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΩ!!!Αρκεί να μ'αφήσεις..."
Θα προσπαθήσω να κοιμηθώ,λίγο πιο ήρεμη,αύριο ξεκινάει μια καινούρια μέρα με νέα σχέδια και αποφάσεις...
Καληνύχτα!!!

Αν καταφέρεις τα παρακάτω...

Να έχεις αληθινούς φίλους...
Να είσαι πάντα εκεί για τους φίλους σου...
Να νοιώθεις γεμάτος...
Να μπορείς να μιλάς ελεύθερα...
Να δέχεσαι την κριτική των άλλων...
Να μην κρίνεις τους άλλους...
Να κοιτάς πίσω και να νοιώθεις περήφανος...
Να μην μετανοιώνεις για τις επιλογές σου...
Να είσαι αληθινός...
Να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να τα διορθώνεις...
Να αγαπάς...
Να αγαπιέσαι...
Να μην πληγώνεις τους άλλους...
 Να δίνεις τα πάντα για τα παιδιά σου...
Να πέρνεις τα πάντα από τα παιδιά σου...
Να ονειρεύεσαι...
Να ελπίζεις...
Να μην τα παρατάς...
Να μπορείς να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη...
Να σηκώνεσαι πιο δυνατός κάθε φορά που πέφτεις...
Να υπερασπίζεσαι τα θέλω σου...
Να νικάς τα πρέπει...
Να σκέφτεσαι...
Να μην παρασκέφτεσαι...
Να είσαι εσύ...
Να είσαι άνθρωπος...
  Αν τα καταφέρεις όλα αυτά θα είσαι εντάξει με τον εαυτό σου!!!

τι είναι ευτυχία;

αν με ρωτήσετε τι είναι ευτυχία,δεν θα σας πω,θα σας δείξω!

       

  Ευτυχία είναι...

 

 αυτό είναι η ευτυχία !!!

στα παιδιά μου!

Τελικά αυτό που χρειαζόμουν ήταν λίγος χρόνος με τα παιδιά μου.Αρχίζω και ηρεμώ(βέβαια δεν ξέρω για πόσο).Είναι σπουδαίο πράγμα να μπορείς ν'αφιερώνεις χρόνο στα παιδιά σου,κάτι που δυστυχώς η δουλειά και οι συνθήκες δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε συχνά.
 Νομίζω πως και αυτά είναι πιο ήρεμα.Πηγαίνουμε βόλτα στο πάρκο,παίζουμε,κάνουμε αγκαλίτσε;!!!Πόση δύναμη μου δίνουν αυτές οι αγκαλίτσες!Προσπαθώ να ρουφήξω όση ενέργεια μπορώ από τα παιδιά μου για να πάρω δύναμη να συνεχίσω.
  Κι αυτά,που κατάλαβαν πως τελευταία δεν είμαι καλά,κάνουν ότι μπορούν για να είμαι ήρεμη.Είναι ίσως η πρώτη φορά που παίζουν τόσο καλά μεταξύ τους και οι καυγάδες τους λιγόστεψαν!Σαν να θέλουν να μην με φωρτώσουν κι άλλο...
 Τα παιδάκια μας!Αυτά έδωσαν νόημα στη ζωή μας.Γι'αυτά αγωνιζόμαστε κάθε μέρα για να μην τους λείψει τίποτα.Είναι το κέντρο του κόσμου μας,ή καλύτερα,είναι ο ήλιος μας γιατί φωτίζουν την ζωή μας και την κάνουν πιο ζεστή!
 Τις ώρες που νομίζω πως όλα πάνε στραβά,αυτά σκέφτομαι και αμέσως αλλάζω γνώμη.Όχι,τίποτα δεν πάει στραβά!Αφού έχω αυτά όλα πάνε καλά!!!Μπορεί να υπάρχουν προβλήματα αλλά πρέπει να τα ξεπεράσω όσο δύσκολο κι αν μου φαίνεται αυτό.
 Τώρα που το σκέφτομαι,όλοι περνάμε δύσκολες ώρες.Αν το βάζουμε κάτω τότε τι κερδίζουμε;Ναι,δεν είμαι καλά τελευταία αλλά με το να το αναπαράγω συνεχώς στο μυαλό μου το μόνο που καταφέρνω είναι να χάνω πολύτιμο χρόνο με τα παιδιά μου κι αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψω!Κανείς μας δεν πρέπει να το επιτρέψει!!!
 Πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτόν τον κόσμο καλύτερο γι'αυτά.Πρέπει να τους αφιερώνουμε όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε.Χρόνο ποιοτικό γεμάτο αγάπη!
 Αυτή η βδομάδα της άδειας μου είναι αφιερωμλενη στα παιδιά μου.Είμαι δική τους γιατί λόγο των ωραρίων μου τους στερώ την παρουσία μου αρκετή ώρα.Τι να προλάβεις να κάνεις το βράδυ στην λίγη ώρα που έχεις μέχρι να κοιμηθούν;Θα προσπαθήσω λοιπόν να αναπληρώσω έστω και για λίγο τον χαμένο μου χρόνο μαζί τους!
 Αγαπημένα μου παιδιά...μου δίνετε τόση δύναμη και τόσο αγάπη!Με κάνατε καλύτερο άνθρωπο!!!Ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα μπορούσα να αγαπήσω κάποιον τόσο βαθιά και τόσο δυνατά!!!Είστε η ζωή μου και σας υπόσχομαι να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να είστε ευτυχισμένα και να μην σας πληγώσει κανείς.Αυτός είναι πλέον ο σκοπός τησ ζωή μου.Να είμαι εκεί δίπλα σας!
          Σας λατρεύω 

                 η μαμά σας!

τελικά τι φταίει;

Τελικά τι είναι αυτό που επιρρεάζει τόσο την ψυχολογία μας;Που την μια στιγμή μας ανεβάζει στα ουράνια και την άλλη μας κάνεει ένα με το πάτωμα;Μήπως είναι αυτές οι μικρές καθημερινές στιγμές που ζούμε,αυτές οι τόσο μικρές αλλά συγχρόνως τόσο δυνατές που μας αλλάζουν την διάθεση;
 Προσπαθώ να σκεφτώ τι φταίει στην δική μου περίπτωση.Σίγουρα δεν φταίει η προσωπική μου ζωή γιατί εκεί οι στιγμές είναι μοναδικές και δεν θα τις άλλαζα για τίποτα και για κανέναν...άρα;...
 Μήπως τελικά φταίω εγώ;Μήπως,όπως μου είπε μια καλή φίλη,σκέφτομαι πολύ και κάνω τα πράγματα να φαίνονται με βουνό;Δεν ξέρω,ίσως...τελευταία όμως αυτό το βουνό έχει υψωθεί επικύνδινα μπροστά μυο.Θα βρω άραγε την δύναμη να το ανέβω;Κι αν τελικά το ανέβω,αυτό που θα βρω εκεί θα αξίζει τον κόπο;
 Είναι η πρώτη φορά που έχω επιτρέψει στον εαυτό μου να πέσει τόσο κι αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.Νοιώθω πολύ πιεσμένη και δυστυχώς την πληρώνουν άνθρωποι που δεν φταίνε γιατί απλά έτυχε να είναι εκεί την ώρα του ξεσπάσματος μου...
 Μάλλον χρειάζομαι λίγο χρόνο με τον εαυτό μου να ξεκαθαρίσω τα πράγματα στο μυαλό μου.Εκεί μέσα γ΄νεται χαμός...Ολα είναι ανάκατα,η μια σκέψη πέφτει πάνω στην άλλη με αποτέλεσμα να χάνεται η λογική.
 Αχ,αυτή η λογική...πόσο ανάγκη την έχω!!!Ισως αυτή μπορεί να με βοηθήσει.να με κάνει να δω πως τα εμπόδια είναι για να τα ξεπερνάς.Γιατί χωρίς αυτά η ζωή μας θα ήταν βαρετή.Βέβαια όταν τα εμπόδια έρχονται μαζεμένα...
 Ισως καταφέρω να δω τα πράγματα αλλιώς,ίσως πάψω να δίνω σημασία σε πικρόχολους ανθρώπους,ίσως έρθω πιο κοντά με μένα,ίσως...
 Είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο φανταζόμουν να βάζεις στην άκρη τα όνειρα σου λόγο των καταστάσεων.Και ίσως τελικά από εκεί ξεκινάνε όλα...Ερχονται στιγμές που λέω να τα παρατήσω,άλλες που με πιάνει το πείσμα και αποφασίζω να το παλέψω.Σκέφτομαι(ουπς,πάλι σκέφτομαι)να κάνω αυτό που θέλω κι ότι γίνει.Μήπως όμως αυτό είναι πολύ εγωιστικό από μέρους μου;Θα καταφέρω να ανταπεξέλθω;Θέλω να προσπαθήσω,αλλά φοβάμαι...άραγε φεύγει ποτέ αυτός ο φόβος;
  Γιατί είναι τόσο δύσκολο να ακολουθήσεις τα θέλω σου;


  Τελικά τι φταίει;;;