menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

28 Δεκ 2011

ο απολογισμός της χρονιάς...

Λίγες μέρες πριν φύγει το 2011 κι εγώ εδώ να προσπαθώ να κάνω τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε...
Εζησα πολλά φέτος,στιγμές μοναδικές με την οικογένεια μου και με τις φίλες μου.Κέρδισα πολλά,αλλά έχασα και κάτι πολύ σημαντικό...ένα κομμάτι του εαυτού μου!
Δεν ξέρω τι φταίει και έπεσα τόσο ψυχολογικά...ίσως είναι το ότι πολλά μαζί μου χτύπησαν την πόρτα κι εγώ τα άφησα να μπουν μένοντας άπραγη...
Αφησα ανθρώπους και καταστάσεις να παίξουν με το μυαλό μου και να κερδίσουν!Λες και ήμουν απλώς ένας παρατηρητής.Εβαλα στην άκρη τα θέλω και τα όνειρα μου...με έβλεπα να αποχωρώ από την ζωή μου και δεν είχα δύναμη ν'αγωνιστώ!
Είναι πολύ τρομαχτικό να αισθάνεσαι αβοήθητος παρόλο που υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω σου...να νοιώθεις πως ό,τι κάνεις είναι λάθος και να κατηγορείς τον εαυτό σου για όλα...να εγκαταλείπεις την προσπάθεια...να παραιτήσαι...
Αυτό που πραγματικά με κράτησε όρθια και που συνεχίζει να μου δίνει δύναμη είναι οι κόρες μου!Αυτές μου φτιάχνουν την μέρα απλά γιατί υπάρχουν στη ζωή μου!Είναι το καταφύγιο μου.Στην αγκαλιά τους τρέχω να κρυφτώ όταν νοιώθω πως δεν έχει πιο κάτω.Στον μαγικό τους κόσμο χάνομαι...γίνομαι ξανά παιδί..ονειρεύομαι και πάλι...
Αυτή η χρονιά ήταν ίσως η πιο δύσκολη για μένα.Και δεν τελείωσε ακόμα...υπάρχει και η ανασφάλεια της δουλειάς...εκεί γνώρισα και βίωσα την αχαριστία!Δεν με νοιάζει όμως πια!Βαρέθηκα ν'απολογούμε για κάτι που δεν ευθύνομαι!Ο,τι είναι να γίνει ας γίνει!Αρκετά το άφησα να χαλάσει την ψυχική και οικογενειακή μου ηρεμία!
Ετσι λοιπόν,λίγες μόλις μέρες πριν το τέλος της χρονιάς,μια ευχή έχω στο μυαλό μου...
Εύχομαι το 2011 φεύγοντας να πάρει μαζί του όλες τις άσχημες σκέψεις και το 2012 να φέρει χαρά,ηρεμία και ευτυχία στους δικούς μου ανθρώπους!Και κάτι ακόμα...
ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΒΑΣΩ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ!!!
καληνύχτα!

24 Δεκ 2011

Αγιε μου Βασίλη...

Μια μέρα πριν από τα Χριστούγεννα,την μεγαλύτερη γιορτή της ανθρωπότητας,προσπαθώ να σκεφτώ τι να ζητήσω κι εγώ από τον Αγιο Βασίλη....ξέρω πως δεν υπάρχει,ξέρω πως όλα είναι στο μυαλό μας,αλλά έχω ανάγκη να ζητήσω κάτι κι εγώ!
Τελευταία δεν είμαι και στα καλύτερα μου,το έχετε καταλάβει άλλωστε,γι'αυτό ψάχνω να βρω κάιτι να αλλάξω την διάθεση μου...πολλά προβλήματα,κυρίως στον χώρο της δουλειάς,πολλές σκέψεις που βομβαρδίζουν το μυαλό μου και την ψυχή μου!
Πώς μπορεί κάποιοι άνθρωποι να είναι τόσο "τετράγωνοι" και τόσο δήθεν;Πώς μπορεί να μην τους νοιάζει ο συνάνθρωπος τους και να σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους;Να είναι πρόθυμοι να πατήσουν επί πτωμάτων για να σώσουν το τομάρι τους;Και μάλιστα να έχουν το θράσσος να σου ζητάνε να κάνεις το ίδιο;
Αν έχω καταφέρει κάτι ως τώρα,πέρα από την οικογένεια μου,είναι να κερδίζω τον σεβασμό των άλλων με το σπαθί μου!Μια από τις αρχές μου είναι να σέβομαι τους φίλους μου κι όχι να τους εκμεταλλεύομαι!Και αυτό δεν θα το αλλάξω για κανέναν!
Αυτό που με προβληματίζει πιο πολύ από όλα είναι πως αναγκάζομαι καθημερινά να στερούμαι στιγμές από τα παιδιά μου...να λείπω ατελείωτες ώρες...να μην είμαι εκεί...Την ώρα που όλοι καμάρωναν τα παιδιά τους στην σχολική γιορτή,εγώ για άλλη μια φορά ήμουν απούσα...
Σήμερα το πρωί πήγα την Στέλλα στο σχολείο κι ενώ είμασταν αγκαλιά για να πούμε το καθημερινό μας αντίο,η δασκάλα της μου είπε κάτι που με προβλημάτισε πολύ..."αχ βρε μαμά,που δεν είσαι εκεί να καμαρώνεις την κόρη σου"...αισθάνθηκα πολύ άσχημα.Σκέφτηκα πως δεν αξίζει να απέχω από σημαντικές στιγμές της ζωής τους εξαιτίας κάποιων κερατάδων που θέλουν να αποκαλούνται "νοήμων άνθρωποι"!
Και τώρα εδώ,μόνη στο σπίτι,σκέφτομαι πόσο πολύ θα μου λείψουν οι δικοί μου άνθρωποι μέχρι αύριο το βραδυ που θα τους ξαναδώ...
Βρήκα λοιπόν τι θα ζητήσω από τον Άγιο Βασίλη...να μου φέρει την ηρεμία που μου λείπει και να μου δώσει κι άλλες όμορφες στιγμές με την οικογένεια μου και τους φίλους μου.

20 Δεκ 2011

οι αγαπημένες μου φίλες!

Στην ζωή σου γνωρίζεις πολλούς ανθρώπους,καλούς ή κακούς.Οι περισσότεροι είναι περαστικοί,κάποιοι όμως ήρθαν για να μείνουν!Αυτοί είναι οι φίλοι σου!
Τι σημαίνει για μένα φιλία;Σημαίνει οικογένεια,σημαίνει ακούω,βοηθάω,συμβουλεύω,αγαπάω,συμπαραστέκομαι.Είμαι εκεί για να στηριχτούν πάνω μου,να κλάψω μαζί τους,να μοιραστώ την χαρά και τον πόνο τους.Χωρίς να κρίνω,χωρίς να περιμένω αντάλλαγμα!
Τους τελευταίους μήνες μπήκαν στην ζωή μου σπουδαίοι άνθρωποι.Από το σχολείο της μικρής,η Γεωργία,η Βαγγελιώ,η Αθηνά,η Ζωή,η Δήμητρα και η Βασιλεία.Απίστευτες στιγμές,απίστευτο γέλιο.Οταν είμαστε μαζί γίνεται χαμός!Μέσα σε μία ώρα αναλύουμε τα πάντα και γελάμε με τα πάντα!
Και στον χώρο της δουλειάς όμως έκανα φιλίες,η Μάρθα και η Ειρήνη.Μπορεί η απόσταση να είναι μεγάλη,μιας και ζουν στην Αθήνα,το fb και το skypeμικραίνουν κάθε βράδυ την απόσταση!Και όπως είπε και η Ειρήνη "να μια όμορφη σκέψηΑνάμεσα στην προβληματική καθημερινότητα μεγάλες φιλίες γεννιούνται!"
Με λίγους ανθρώπους μπορείς να είσαι πραγματικά ο εαυτός σου.Να λες αυτά που σε προβληματίζουν και να κλαις στην αγκαλιά τους όταν το έχεις ανάγκη!Νοιώθω πολύ τυχερή που έχω αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μου και θέλω να πω κάτι στην καθεμία ξεχωριστά!
Γεωργία σε ευχαριστώ που με ακούς!
Αθηνά το γέλιο σου είναι όλα τα λεφτά.Και τα φουξ επίσης.Και μην ξεχνάς να κρατάς το φως αναμένο!
Βαγγελιώ απλά ήρθε κι έδεσε!
Δήμητρα είσαι τρελλοκομείο!
Ζωή χαίρομαι που έγινες συμπεθέρα μου!
Βασιλεία πάλι άργησες!
Μάρθα περιμένω να έρθεις να μου κάνεις εκείνη την αγκαλιά που μου υποσχέθηκες!
Ειρήνη εμείς οι σκορπιοί όταν κάνουμε  φιλίες είναι για πάντα.Σε περιμένω!
Σας ευχαριστώ που είστε φίλες μου!Και ό,τι χρειαστείτε,απλά φωνάξτε με.Για σας διαθέσιμη 24 ώρες το 24ωρο!!!

16 Δεκ 2011

πόσο μου λείπεις!!!

16 Δεκεμβρίου...μια δύσκολη μέρα για μένα.Σαν σήμερα πριν από 6 χρόνια έχασα την αγαπημένη μου γιαγιά...
Είναι τόσα πολλά αυτά που έχω να θυμάμαι από εκείνη... ήταν πάντα εκεί κοντά μας,έτοιμη να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες μας.Στις εξετάσεις πάντα διάβαζα στο σπίτι της.Εκεί είχε ηρεμία!Κι εκείνη με φρόντιζε σαν να ήμουν μικρό παιδί!
Ταλαιπωρημένη από την ζωή της,έμαθε να αγωνίζεται και να τα καταφέρνει.Ισως από αυτή να πήρα και το πείσμα μου εκτός από το όνομα της!
Είχε μεγάλη αδυναμία στην Κωνσταντίνα μου και η Κωνσταντίνα σε εκείνη.Η "μάνα",όπως την φώναζε η Κωνσταντίνα,γινόταν μικρό παιδάκι μαζί της.Οταν αρρώστησε ξαφνικά(οξεία λευχαιμία)ένοιωσα τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου...η γιαγιάκα μου δεν θα ήταν για πολύ καιρό ακόμα μαζί μας...
Μπήκε στο νοσοκομείο κι εκεί ζητούσε από τη μαμά μου να της πάμε να δει το παιδάκι της...Ποτέ δεν θα ξεχάσω την λάμψη που είχαν τα μάτια της όταν της πήγαμε την Κωνσταντίνα!Οπως δεν θα ξεχάσω και το δεκρυσμένο βλέμμα της Κωνσταντίνας βλέποντας την στο κρεβάτι...
Λίγες μέρες αργότερα,16/12/2005 μας άφησε...έγινε άγγελος για να μας προσέχει...ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως την έχασα...ίσως φταίει το ότι δεν με άφησαν να την αποχαιρετήσω...Η προχωρημένη εγκυμοσήνη μου δεν τους άφηνε να με βάλουν σε κίνδυνο....αυτό όμως δεν μπορώ να τους το συγχωρήσω γιατί είχα ανάγκη να την δω μια τελευταία φορά...
Σήμερα,6 χρόνια αργότερα,δεν περνάει μέρα που να μην την σκέφτομαι.Ξέρω πως μας βλέπει από εκεί ψηλά και επίζω να είναι ευτυχισμένη βλέποντας εμένα και την οικογένεια μου.
Μου λείπει πολύ...γιαγιάκα μου, μου λείπεις ...

12 Δεκ 2011

καλά Χριστούγεννα!

13 μέρες έμειναν ως τα Χριστούγεννα.Και αν και ουδεμία σχέση έχουμςε με τους πόντιους αυτό είναι αφιερωμένο σε όλους τους πόντιους φίλους μας!
Από την Στέλλα τα ποντιακά κάλαντα!!!

9 Δεκ 2011

Η αγάπη όλα τα νικάει!

χτες φανερά καταβεβλημένη από όλο αυτό που περνάω,γύρισα σπίτι κομμάτια.Με νεύρα που έχουν χτυπήσει κόκκινο και ψυχολογία που έχει πιάσει πάτο...
 Κι εκεί έγινε κάτι που είχε πολύ καιρό να συμβεί.Κάναμε ια αγκαλιά οι τέσσερις μας και μείναμε εκεί για λίγο!Και ήταν τόσο όμορφα!Τα νεύρα έφυγαν και η καρδιά μου πλημμύρισε αγάπη!
Πόσο χαζή είμαι που αφήνω τους άσχετους να χαλάνε την ηρεμία μου!Κανείς δεν το αξίζει αυτό!Επειδή δεν έχουν προσωπική ζωή,δεν θα τους χαρίσω εγώ την δική μου!Οχι!ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΟΥ!ΑΡΚΕΤΑ ΚΑΝΑΤΕ!
 Ηρθς η ώρα να διορθώσω την κατάσταση που άθελα μου δημιούργησα.Ηρθε η ώρα να ασχοληθώ με τους δικούς μου ανθρώπους που του έκανα στην άκρη.Γιατί για μένα αυτοί είναι η ζωή μου και μόνο αυτοί μετράνε!
Ξεκινάω λοιπόν από την αρχή,κάνοντας αργά αλλά σταθερά βήματα.Θα γίνουμε πάλι όπως ήμασταν κι ακόμα καλύτερα!Και θα τα καταφέρουμε γιατί η αγάπη όλα τα νικάει!!

4 Δεκ 2011

στιγμές χαλάρωσης!

Στιγμές χαλάρωσης απόψε με καλές φίλες στην στολισμένη Θεσσαλονίκη!Το είχα τόσο ανάγκη!
Πήραμε τα παιδάκια μας και κατεβήκαμε στην πλατεία Αριστοτέλους.Εκεί μας περίμενε ένα όμορφο απόγευμα!Καφεδάκι στο χέρι και πρώτη στάση στο παγοδρόμιο.Σειρά είχε το καρουζέλ,όπου τα παιδιά πέρασαν ώρες διασκέδασεις!




μετά από αυτό ανηφορίσαμε προς το άγαλμα του Βενιζέλου όπου είχε στηθεί η ρόδα.Γελάσαμε,τα παιδιά έπαιξαν,χαλαρώσαμε...και τώρα που πάμε;Ξανά προς τα κάτω,στο εμπορικό όπου ήταν το μεγάλο στολισμένο δέντρο!



Αφού μείναμε κι εκεί λίγη ώρα,πήραμε τον δρόμο του γυρισμού.Μέσα στο λεωφορείο γέλια και φωνές!Καμιά δεν ήθελε να γυρίσει σπίτι της,οπότε η μία έριξε την ιδέα"Δεν πάμε σπίτι μου για ένα ποτό:"Τέλεια!!!Γελάσαμε,χαλαρώσαμε,είπαμε τις βλακείες μας!Νοιώθω τόσο χαλαρή μαζί τους!
Μετά από 5 ώρες ήρθε και η ώρα να γυρίσουμε σπίτι.Τα παιδιά κοιμήθηκαν ψόφια κι εγώ έμεινα να αναπολώ τις στιγμές που πέρασαν!
Ηταν τέλεια!Θα πρέπει να το επαναλάβουμε σύντομα! Νοιώθω τόσο όμορφα και δεν θ'αφήσω τίποτα και κανέναν να μου το χαλάσει!Επιτέλους είμαι καλά!!!

3 Δεκ 2011

Καλά Χριστούγεννα!

Σήμερα στολίσαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο!Μία από τις όμορφες στιγμές που ζούμε όλοι κάθε χρόνο!
Είναι αλήθεια πως από τότε που απέκτησα παιδιά βλέπω τα Χριστουγεννα τελείως διαφορετικά.Κάποτε περίμενα να έρθουν μόνο για να ξεκουραστώ.Τώρα ανυπομονώ να έρθουν για να περάσω μεριμές μέρες ηρεμίας με την οικογένειά μου!
Ποτέ δεν θα ξεχάσω τις πρώτες γιορτές με την Κωνσταντίνα.Ηταν μόλις 5 μηνών και είχε αλλάξει την ζωή μας!Το βράδυ της πρωτοχρονιάς είμασταν στο σπίτι της μαμάς μου.Η Κωνσταντίνα κοιμόταν κι εγώ με τον Δημήτρη πήγαμε στο δωμάτιο που ήταν και κάτσαμε δίπλα της για να μην την βρει η καινούρια χρονιά μόνη της!
Αυτές τις μέρες αγάπης νοιώθω μια πληρότητα...μια ηρεμία...μια ευτυχία!Και γιατί να μην νοιώθω αφού έχω υπέροχους ανθρώπους να τις μοιράζομαι;


 
καλά Χριστούγεννα λοιπόν σε όλους και μην ξεχνάτε αυτές τις Αγιες μέρες να τις αφιερώνετε σ'αυτούς που αγαπάτε!!!

30 Νοε 2011

Αυτό είναι το φάρμακο μου!

Χτες το βράδυ εκείπου καθόμουν και χάζευα τις σελίδες του fb,ένοισα ξαφνικά ένα δυνατό σφίξιμο στο στομάχι που συνεχώς μεγάλωνε και μου έκοβε την ανάσα.Πήγα λοιπόν στο μόνο μέρος που ηρεμώ,στο κρεβάτι των παιδιών μου.
Μιας και η Κωνσταντίνα ξυπνάει εύκολα,ξάπλωσα δίπλα στη Στέλλα.Και τότε αυτή γύρισε και μ'αγκάλιασε,λες και κατάλαβε πόσο ανάγκη είχα από μία αγκαλιά εκείνη την ώρα!Κούρνιασε δίπλα μου,ή καλύτερα κούρνιασα εγώ δίπλα της,μύριζα το άρωμά της,επαιρνα ανάσα από την ανάσα της!
  Πόση δύναμη παίρνω από τα παιδιά μου!Οταν νοιώθω πως όλος ο κόσμος γκρεμίζεται δίπλα μου,πάντα σ'αυτά τρέχω για να ξεχαστώ!Με την αθωότητα και την αγάπη τους με κάνουν να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.Δίνουν χρώμα στη ζωή μου,ζωγραφίζουν όμορφες εικόνες και μπαίνω μέσα!
Βλέποντας τες να κοιμούνται αναρωτιέμαι πώς μπορεί δυο παιδιά που μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον να είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους!Η μία με έντονη προσωπικότητα,ανεξάρτητη και ασυμβίβαστη και η άλλη τόσο ευαίσθητη και ήρεμη...Δύο διαφορετικές υπάρξεις που ολοκληρώνουν την δική μου!Αισθάνομαι τόσο τυχερή που τις έχω στη ζωή μου!
 Τα βράδια που γυρίζω στο σπίτι ξεχνάω για λίγο όλη την κούραση και τα προβλήματα που κουβαλάω...η αγκαλιά και το χάδι τους είναι για μένα το παυσίπονο μου.Και το "σ'αγαπώ μανούλα" με κάνει να αισθάνομαι πως κάτι σωστό κάνω μαζί τους!Μπορεί να μην είμαι η καλύτερη μαμά του κόσμου,αλλά σίγουρα προσπαθώ να γίνω!Και θα γίνω για χάρη τους!!!

24 Νοε 2011

Πάλι εδώ παρέα με τις σκέψεις μου και παρόλο την κούραση θα σκεφτώ μόνο όμορφα πράγματα!Πράγματα που με ηρεμούν,που με γαληνεύουν!
 Γυρίζω το μυαλό μου αρκετά χρόνια πίσω,τότε που ζούσα ανέμελες στιγμές στο σχολείο.Οι πλάκες που σκαρώναμε,οι κοπάνες που κάναμε όλοι η τρελοπαρέα...νομίζω πως ήμουν η μόνη απουσιολόγος που παραλίγο να μείνει από απουσίες στην Γ΄λυκείου!
Σειρά έχει η εποχή που γνώρισα τον άνθρωπο που μου άλλαξε την ζωή,τον άντρα μου!Βόλτες με την μηχανή στις παραλίες της Χαλκιδικής,ξενύχτια στα λαδάκικα,ποτό σχεδόν σε όλα τα μπαράκια της Θεσσαλονίκης!Ο λόγος μας,ο αρραβώνας μας,η συγκατοίκησή μας και μετά ο γάμος μας.Θυμάμαι σαν χτες την μέρα που τον είδα να με περιμένει στα σκαλιά της εκκλησίας να ενώσουμε τις ζωές μας σε μία!
 Μετά ήρθε η γέννηση της Κωνσταντίνας.26/07/2000,μόλις 23ων χρονών είχα αποκτήσει την δική μου κουκλίτσα!Επαιζα ατελείωτες ώρες μαζί της,κυλιόμουν στο πάτωμα και γινόμουν κι εγώ μαζί της παιδί!Αν και ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα πολύ δύσκολο παιδί,με έκανε να νοιώθω πως η ζωή μου είχε αποκτήσει νόημα!
 5 1/2 χρόνια αργότερα απέκτησα το δεύτερο μικρό μου θαύμα,όπως συνηθίζω να αποκαλώ τα παιδιά μου,την Στέλλα.Και η ευτυχία μου ολοκληρώθηκε.Αν με ρωτήσετε πια ήταν η πιο έντονη στιγμή της ζωής μου,θα σας απαντήσω η στιγμή που τις κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου!Στιγμή χαραγμένη ανεξίτιλα στην καρδιά και στο μυαλό μου!
 Οση κούραση κι αν έχω,όσα νεύρα κι αν αισθάνομαι κοντά τους ξεχνάω τα πάντα!Η αγκαλιά τους έχει γίνει για μένα το καταφύγιο μου.Με μια τους λέξη και μ'ένα τους φιλί πετάω στα ουράνια!με κάνουν να νοιώθω ολοκληρωμένη και κάθε μέρα ευχαριστώ τον Θεό που μ'αξίωσε να ζήσω το θαύμα της μητρότητας!
 Κι όταν τα πράγματα ζορίζουν πολύ,υπάρχει πάντα εκεί ο Δημήτρης να μου κρατάει το χέρι κια να με βοηθάει να βγαίνω πιο δυνατή.Αλλωστε αυτό δεν είναι η αγάπη;Να ξεπερνάς μαζί με τον άνθρωπο σου κάθε εμπόδιο που συναντάς και να βγαίνεις νικητής!
 Ναι,έζησα πολλές όμορφες στιγμές στη ζωή μου και εύχομαι να ζήσω ακόμα περισσότερες!Κι αν η κούραση με κάνει να τις ξεχνώ για λίγο,φτάνει ένα "σ'αγαπώ" από την οικογένεια μου για να μου το θυμίζει!

6 Νοε 2011

Σήμερα διάβασα σε έν site για την ευτυχία.Εγραφε πως ακόμα και αν δεν είσαι ευτυχισμένος στη ζωή σου,μπορείς απλά να κάνεις ευτυχισμένη την ψυχή σου κάνοντας όνειρα!Γιατί τα όνειρα έχουν να κάνουν με τον ψυχικό σου κόσμο και εκεί δεν χρειάζονται υλικά αγαθά.Αρκεί μόνο να ξυπνάς με αυτόν ή αυτή που αγαπάς,
 Ολοι μας ψάχνουμε την ευτυχία πολλές φορές σε λάθος πράγματα.Και όταν την βρούμε φοβόμαστε ότι θα μας φύγει...ίσως και γι'αυτό την κρύβουμε...ίσως να νοιώθουμε "ενοχές" όταν βλέπουμε την δυστυχία που υπάρχει γύρω μας...
 Για τον καθένα μας η ευτυχία έχει διαφορετική σημασία.Για κάποιους είναι να έχουν υλικά αγαθά,για κάποιους να έχουν την υγεία τους.Για μένα ευτυχία είναι οι μικρές καθημερινές στιγμές που περνάω με τα παιδιά μου και με τους δικούς μου ανθρώπους.Οι στιγμές που με κάνουν να νοιώθω ηρεμία και γαλήνη.
Στο ίδιο site λοιπόν αναφέρει τα συστατικά που χρειαζόνμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι.Είναι 5 και επειδή συμφωνώ απόλυτα μαζί τους σας τα παραθέτω:
1)Ανακαλύψτε τον καλύτερο εαυτό σας!
2)Σχεδιάστε τη ζωή σας έτσι ώστε να χωράει τη χαρά!
3)Αποφύγετε τα αν(αν είχα καλύτερη δουλειά,αν είχα μεγαλύτερο σπίτι...)!
4)Δώστε προτεραιότητα στους άλλους!
5)Επιτρέψτε στον εαυτό σας να είναι ευτυχισμένος!
 Αν θέλουμε πραγματικά να είμαστε ευτυχισμένοι,θα πρέπει να γεμίσουμε το μυαλό μας με τις όμορφες στιγμές που ζούμε και να τις θυμόμαστε πάντα.Να μην σκεφτόμαστε το "αν" αλλά να ζούμε το τώρα όσο μπορούμε πιο έντονα!
Αν με ρωτήσετε αν είμαι ευτυχισμένη θα σας απαντήσω "ναι,έχω όλα όσα θα ήθελα.Μια ευτυχισμένη οικογένεια,δύο υπέροχα παιδιά και αληθινούς φίλους!και όπως έχω ξαναγράψει :

1 Νοε 2011

Είναι δύσκολο να είσαι μαμά!

Η κούραση,σωματική και ψυχολογική,με έχει φέρει στα όρια μου!Και η σωματική παλεύεται,με την ψυχολογική όμως τι γίνεται;Πόσο κρατάει άραγε η κρίση εφηβείας;Δεν ξέρω...τελευταία έχω αρχίσει να αμφισβητώ τον εαυτό μου!
Είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό...αρχίζω να φοβάμαι...χάνω τον έλεγχο...δεν ξέρω τι να κάνω και τι να πω πια!
Μήπως εγώ τα βλέπω όλα μαύρα;δεν ξέρω πια...το μόνο που ξέρω είναι πως βαρέθηκα να κλαίω τα βράδια που όλοι κοιμούνται!Βαρέθηκα να σκέφτομαι...κουράστηκα!Είναι πολύ δύσκολο να μην ξερεις τι να κάνεις με το ίδιο σου το παιδί!Είναι πολύ ψυχοφθόρο!Μήπως φταίω εγώ;Μήπως δεν είμαι και τόσο σωστή μάνα;
Τι μπορώ να κάνω για να διορθώσω την κατάσταση;Τι πρέπει να πω για να ηρεμήσουμε;Οσες φορές προσπάθησα να μάθω τι είναι αυτό που την απασχολεί μου ζητάει συγνώμη.Μα εγώ δεν είναι η συγνώμη της που ζητάω!Θέλω πίσω το κοριτσάκι μου!Δεν φαντάζεστε πόσο μου λείπει!
Οταν είμαστε οι δυο μας όλα είναι τελείως διαφορετικάΟταν όμως βρισκόμαστε όλοι μαζί η ζήλεια της για την μικρή βγαίνει στην επιφάνεια...Ισως και αυτό να είναι η αιτία...
Νοιώθω να βουλιάζω...νοιώθω απογοητευμένη...νοιώθω φοβισμένη!Χρειάζομαι χρόνο να σκεφτώ κάποια λύση.Πρέπει να βρω μια λύση!Θέλω να φωνάξω "βοήθεια" αλλά νομίζω πως δεν θα μ'ακούσει κανείς...
Είναι πολύ δύσκολο να είσαι μαμά!Δεν θα το άλλαζα όμως με τίποτα!Εχω πίστη και ελπίζω πως θα το ξεπεράσουμε...απλά θέλει λίγο χρόνο...

28 Οκτ 2011

Αρκει να με αφήσεις!

Παρακολουθώντας την εκπομπή "νταντά πρώτων βοηθειών" αναρωτήθηκα πως καταφέρνουν να αλλάζουν τόσο σύντομα τη συμπεριφορά των παιδιών τους!Εγώ ό,τι κι αν κάνω έχει το αντίθετο αποτέλεσμα!
Προσπαθώ ν'αντιμετωπίζω τις καταστάσεις με ηρεμία αλλά μάταια!Κι όταν βγαίνω εκτός εαυτού(τελευταία γίνεται συχνά αυτό)τότε το σπίτι θυμίζει πεδίο μάχης.Από την μια η Κωνσταντίνα με σύμμαχο τον μπαμπά και από την άλλη εγώ.Και ο χαμένος είμαι πάντα εγώ...
Αυτό το παιδί κάνει ό,τι μπορεί να με φέρνει στα όρια μου...Μάλλον αυτός είναι ο τρόπος της να τραβήξει την προσοχή μου.Εχει υψώσει έναν τοίχο ανάμεσα μας που μου φαίνεται ακατόρθωτο να γκρεμίσω...
Αισθάνομαι πως ό,τι κάνω μαζί της είναιλάθος,ό,τι κι αν πω νοιώθει πως είναι εναντίον της...Ναι,είναι ακόμα παιδί,αλλά κι εγώ είμαι άνθρωπος με αντοχές που εξαντλούνται!Θα μου πείτε"εσύ επέλεξες να γίνεις μάνα".Ναι,ήταν επίλογή μου και δεν πρόκειται να μετανοιώσω ποτέ γι'αυτό,απλά έρχονται ώρες που νοιώθω πως αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο!
Το να είμαι μαμά με γεμίζει,με ολοκληρώνει,αλλά έχει και τις δυσκολίες του και τελευταία είναι πολλές!Αραγε έτσι ήμουν κι εγώ;Αν ναι,τότε οφείλω ένα μεγάλο συγνώμη στη μητέρα μου.Τώρα την καταλαβαίνω περισσότερο από ποτέ!
Το άσχημο είναι ότι νοιώθω λίγο προκατελημένη με την Κωνσταντίνα.Επειδή ξέρω ή μάλλον φαντάζομαι πως θα αντιδράσει είμαι πάντα έτοιμη για καυγά!Μου λέει πως πάντα τα βάζω μαζί της και τώρα που το σκέφτομαι έχει απόλυτο δίκαιο!
Σήμερα το μεσημέρι ξαπλώσαμε στο κρεβάτι και παίξαμε αγκλιές και γαργαλητό.Κι ήταν τόσο όμορφα!Αισθάνθηκα πως μπορεί όλα ν'αλλάξουν αρκεί να κάνω λίγη υπομονή!Το κοριτσάκι μου περνάει μια δύσκολη φάση και πρέπει να της σταθώ όποιο κι αν είναι το τίμημα!
Ξέρω πως τελευταία γράφω πολύ γι'αυτήν και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω μαζί της,αλλά αν δεν το βγάλω από μέσα μου θα τρελλαθώ.Ισως τα διαβάσει κα΄ποιος που έχει περάσει κάτι ανάλογο και με βοηθήσει,με συμβουλέψει...
Το μόνο που ξέρω είναι πως δεν θέλω με τίποτα να χάσω την σχέση μου με την κόρη μου!Δεν θα το αφήσω να μας νικήσει!Μπορεί έτσι να είναι η εφηβεία αλλά εγώ είμαι η μαμά της και θα την βοηθήσω να την περάσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται!
Κοριτσάκι μου είμαι εδώ για σένα και θα είμαι για πάντα!Αρκεί να με αφήσεις!!!

25 Οκτ 2011

ο άνθρωπος μου!

Νομίζω πως ήρθε η ώρα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που είναι δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια!Στον άνθρωπο που με στηρίζει στις καλές και στις κακές στιγμές μου.Στον άνθρωπο που με ανέχεται και με αντέχει επί 16 χρόνια.
τι να πρωτοθυμηθώ από όλα αυτά τα χρόνια:Είναι τόσα πολλά αυτά που ζήσαμε μαζί!Θυμάμαι την πρώτη φορά που τον είδα πάνω στη μηχανή του.με πέρασε για τουρίστρια!χιχιχι!Την πάτησε όμω,Ημουν Ελληνίδα!στην αρχή δεν μου έκανε το κλικ,μετά από μια βδομάδα που βρεθήκαμε τυχαία στο ίδιο μέρος όμως όλα άλλαξαν!
Το πρώτο μας ραντεβού,το πρώτο σ'αγαπώ...στιγμές μοναδικές!Με μόλις 11 μήνες σχέσης αποφασίσαμε πως θέλουμε να προχωρήσουμε σε κάτι πιο δυνατό!Κι έτσι δώσαμε λόγο και στην ονομαστική του γιορτή(σαν αύριο δηλαδή)αρραβωνιαστήκαμε.Πριν από 15 χρόνια>Πότε πέραναν;Μου φαίνεται σαν χτες!
Ο γάμος μας δεν άργησε να γίνα!,25/4/1998 και ένα χρόνο αργότερα αποκτήσαμε το πρώτο μας θαύμα!Την Κωνσταντίνα..26/7/2000 Ακριβώς 5 χρόνια από όταν γίναμε ζευγάρι!Το πιο όμορφο δώρο για την επέτειο μας!
Η ολοκλήρωση της ευτυχίας μας ήρθε με την γέννηση του δεύτερου θαύματος μας,την Στέλλα.Από εκείνη την μέρα έχω να θυμάμαι μόνο καλές στιγμές!δεν λέω πως δεν έρχονται και δύσκολες φάσεις αλλά τα καλά είναι αυτά που ανερούν τα πάντα!
Τελευταία δεν είμαι και πολύ καλά και ευτυχώς έχω δίπλα μου έναν άνθρωπο που με αντέχει...Μια συζήτηση που κάναμε με βοήθησε να δω τα πράγματα αλλιώς.Ισως έπρεπε να την είχα κάνει νωρίτερα πριν φτάσω σ'αυτό το σημείο!Τέλος πάντων,τέλος καλό όλα καλά!
Σε σένα λοιπόν αγάπη μου οφείλω ένα μεγάλω ευχαριστώ που απλά είσαι εκεί κι ένα μεγάλο συγνώμη που σε ταλαιπωρώ.Σ'αγαπώ κι αυτό μην το ξεχνάς ποτέ!

23 Οκτ 2011

η φιλία!

Οι φίλοι αποτελούν ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία στη ζωή μας.Φανταστείτε τι θα γινόταν αν δεν είχαμε φίλους να συζητάμε,να μας συμπαραστέκονται στις δύσκολες στιγμες μας,να μοιραζόμασταν τις χαρές μας...
Το να κάνουμε φίλους δεν είναι και τόσο εύκολο!Πρέπει πρώτα να καταλάβουμε πως ο καθένας μας είναι διαφορετικός και να μπορούμε να δεχτούμε τον άλλο όπως είναι χωρίς να προσπαθούμε να τους διορθώσουμε.Σημασία δεν έχει ο αριθμός των φίλων που έχουμε αλλά η σχέση που έχουμε μαζί τους.Να είναι αληθινή,να δίνουμε χωρίς να απαιτούμε!Να σκεφτόμαστε πως θέλουμε να μας φέρονται εμάς πριν κάνουμε κάτι που μπορεί να τους πληγώσει!
Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε πως είμαστε το κέντρο του κόσμου και να ακούμε και τους δικούς τους προβληματισμούς χωρίς να τους φορτώνουμε συνεχώς τα δικά μας προβλήματα.Πρέπει να μάθουμε να ζητάμε συγνώμη και να μην αφήνουμε την βλακεία μιας στιγμής να καταστρέψει αυτό που έχουμε μαζί τους! 
Ο αληθινός φίλος είναι εκεί στα δύσκολα και στα καλά,στις χαρές και στις λύπες,στο γέλιο και στο δάκρυ!Πρέπει να γνωρίζουμε και να μην ξεπερνάμε τα όρια.Πρέπει να υπάρχει ειλκρίνεια,κατανόηση,εμπιστοσύνη!Είναι λογικό κάποιες φορές να διαφωνούμε,δεν είμαστε όλοι ίδιοι,αξίζει όμως μια διαφωνία να καταστρέψει μια φιλία;Η αληθινή φιλία έχει διάρκεια,δεν τραυματίζεται με μικροπράγματα!
Για μένα η φιλία είναι κάτι ιερό.Είναι οι καθημερινές στιγμές που μοιράζεσαι με τον άλλο,το χέρι που είναι εκεί έτοιμο να σε πιάσει όταν πέσεις,Ο άνθρωπος που είναι εκεί για να σ'ακούσει πραγματικά χωρίς να σε κρίνει.Φίλους έχω πολλούς,αληθινούς όμως λίγους και είμαι πολύ περήφανη γι'αυτό!Τελευταία απέκτησα φίλες που με έκαναν να νοιώσω όμορφα.Από το σχολείο της μικρής μου και από την δουλειά μου.Φίλες που μπορώ να τους πω αυτό που σκέφτομαι,φίλες που ακούω τις δικές τους σκέψεις,φίλες που θέλω να έχω για πάντα στη ζωή μου και ελπίζω να το καταφέρω!
Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα όταν καταφέρνεις να καταλαβαίνεις τον άλλο χωρίς να χρειάζεται να σου μιλήσει.Να σκέφτεσαι "κι εσύ;Κι εγώ νόμιζα πως ήμουν η μόνη!"Ισως τελικά το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι αληθινός για να είναι και οι φίλοι σου αληθινοί μαζί σου.Κι επειδή οι φίλοι είναι για μια ζωή πρέπει να είμαστε προσεχτικοί ποιους διαλέγουμε.!
Ευχαριστώ που είστε φίλες μου και που με ανέχεστε όταν σας κουράζω με τις μαύρες μου!
Θα είμαι εκεί για σας όποτε με χρειαστήτε.Θα είμαι εκεί κι όταν δεν με χρειάζεστε γιατί πάντα θα σας χρειάζομαι εγώ.Απλά θα είμαι εκεί!!!
Αυτές τις σκέψεις μου τις έγραψα για τις παρακάτω φίλες μου
     Ειρήνη,Γεωργία,Βαγγελιώ,Αννα,Δήμητρα,Ζωή,Αθηνά

22 Οκτ 2011

Οι πιο σημαντικές στάσεις της ζωής μου!

Μόνη στο σπίτι εγώ και οι σκέψεις μου...και είναι τόσες πολλές!ξεφύλλιζα τα άλμπουν με τις φωτογραφίες και σταμάτησα για μερικά λεπτ'α στις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου...
στάση πρώτη,ο γάμος μου...
πριν 13 χρόνια!Μου φαίνεται σαν χτες που ανέβαινα τα σκαλιά της εκκλησίας για να ενώσω την ζωή μου με τον άνθρωπο που στέκεται δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια,στα καλά και στα κακά!Μόλις 21 χρονών και η ζωή μου είχε δείξει τον δρόμο στην ευτυχία!
Στάση δεύτερη
26 Ιουλίου 2000.Η γέννηση της Κωνσταντίνας μου.Το πρώτο μου θαύμα και η αρχή της ζωής!Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτή η κοπέλα που βρίσκεται σήμερα σπίτι μου είναι δικό μου δημιούργημα.Το κοριτσάκι μου μεγάλωσε και παρόλο που τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ,κάθε μέρα την αγαπάω και πιο πολύ!
Στάση τρίτη...
11 Φεβρουαρίου 2006.Η γέννηση της Στέλλας και η ολοκλήρωση μου σαν άνθρωπος!Η ζωή μου απέκτησε νόημα.να υπάρχω γι'αυτ'ες,να φροντίζω για την ευτυχία τους!Αυτές σίγουρα φροντίζουν για την δική μου απλά με το να υπάρχουν στην ζωή μου!
Ελπίζω και εύχομαι να έχω πολλές στάσεις ακόμα να θυμάμαι όταν γεράσω...

16 Οκτ 2011

Είναι πολύ ωραίο να 'εχεις κάποιον λόγο να γυρίσεις σπίτι σου το βράδυ.Να ξέρεις ότι εκεί υπάρχουν άνθρωποι που σε σκέφτονται και σ'αγαπούν πραγματικά χωρίς να περιμένουν κάποιο αντάλλαγμα!
 Σκέφτομαι πως ήταν η ζωή μου πριν από χρόνια,τότε που ήμουν μόνη και έκανα ότι ήθελα όποτε ήθελα χωρίς να σκέφτομαι κανέναν.Ναι,περνούσα ωραία αλλά ένοιωθα ότι κάτι λείπει.Σήμερα νοιώθω ολοκληρωμένη.Εχω μια όμορφη οικογένεια και δυο παιδιά που λατρεύω!Κάθε μέρα μαζί τους ανακαλύπτω και κάτι καινούριο.Τα παιδιά μου συνεχώς μου διδάσκουν πράγματα.Και είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι που είχα ποτέ!
 Με μαθαίνουν να αγαπώ,να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα για μένα,να ξεπερνάω τις αντοχές μου,να νοιώθω αισθήματα που δεν γνώριζα την ύπαρξή τους!Με κάνουν να ελπίζω,να ονειρεύομαι!!!
 Χρωστάω πολλά πράγματα στα παιδιά μου και έχω πολλά όνειρα γι'αυτά.Κάθε μέρα παρακαλάω τον Θεό να τα προσέχει και να είναι γερά.Κάνω ότι μπορώ να είναι ευτυχισμένα και να μην τους λείπει τίποτα.Θα έδινα και τη ζωή μου γι'αυτά!
 Βέβαια πολλές φορές κάνω το λάθος που κάνουμε οι περισσότερες μανούλες.Παραμελώ τον άνθρωπο που χάρη σ'αυτόν έχω τις κορούλες μου.Κι αυτό δεν είναι σωστό γιατί αυτός ο άνθρωπος θα είναι(ελπίζω) δίπλα μου ως το τέλος γι'αυτό κι έχω κάτι να του πω:
  "Σ'ευχαριστώ για το ομορφότερο δώρο που μου έκανες και που είσαι δίπλα μου να ζούμε το θαύμα μαζί.Σ'αγαπώ!"

15 Οκτ 2011

Εξω βρέχει πολύ.Αυτός ο καιρός με μελαγχολεί πολύ....ακούω τις σταγόνες της βροχής να πέφτουν και το μυαλό μου ταξιδεύει...
Σκέφτομαι τι νοιώθουν τα παιδιά όταν σε κοιτούν στα μάτια...όταν μαλώνω την Κωνσταντίνα με κοιτάει με ένα βλέμμα που νομίζω ότι εκείνη την στιγμή με μισεί!Και είναι τόσο άσχημαο και βαρύ αυτό το συναίσθημα!Καταλαβαίνει άραγε πως όλα γίνονται για το καλό τους/Θα μου πείτε εγώ το καταλάβαινα όταν με μάλωνε η δική μου μαμά;Τώρα που το σκέφτομαι μάλλον όχι...ένοιωθα κι εγώ πως ότι κι αν έκανα ήταν ένας λόγος να μου την πει...Αχ βρε μαμά πόσο σε νοιώθω τώρα που περνάω τα ίδια!!!Να 'μαι τώρα στη θέση σου να έχω αναλάβει την πιο δύσκολη αποστολή μου στη ζωή...να μεγαλώσω δυο πλάσματα και να τα κάνω σωστούς άνθρωπους!
Αναγκάζομαι να λείπω πολλές ώρες από το σπίτι για να μπορώ να τους προσφέρω όσα χρειάζονται.Τα παιδιά σ'αυτήν την ηλικία έχουν πολλές απαιτήσεις.Κυρίως η Κωνσταντίνα με τα φροντηστήρια και την ανάπτυξή της.Αυτό το παιδί κάθε μέρα αλλάζει!Δεν έγινε καλά καλά 12 και έχει φτάσει ήδη το 1,50μ και το νούμερο του παπουτσιού της είναι 38!Σε λίγο θα φοράει τα ρούχα μου!
Ετσι δουλεύω αρκετά για να μην τους λείψει τίποτα.Το τίμημα όμως είναι πολύ ακριβό και το πληρώνω κάθε μέρα!Τα βλέπω στις 7 το πρωί και μετά στις 22.00 που γυρίζω σπίτι.Και χάνω πολλές στιγμές από την ζωή τους,από την ζωή μου!Στιγμές που ζεις μόνο μια φορά και τις θυμάσαι για πάντα!
Δεν λέω πως μου λείπουν οι μέρες που δεν δούλευα,λέω πως μου λείπουν οι μέρες που δεν είμαι δίπλα τους!Που δεν ρουφώ την ανάσα τους,το άρωμα τους...τι να πρωτοκάνω την λίγη ώρα που είμαστε μαζί;Σήμερα η Στέλλα με ρώτησε πότε θα πάρω άδεια να είμαστε μαζί.Τι να πεις σε ένα παιδί 5 1/2 χρονών που απλά ζητάει την μαμά του;Με γεμίζουν οι ενοχές...νοιώθω πως δεν κάνω αρκετά για αυτά και πως θα μπορούσα να δώσω παραπάνω.Θα μπορούσα όμως;Τα βλέπω που κοιμούνται ήρεμα.Τα μικρά μου αγγελούδια...πως θα ήταν η ζωή μου χωρίς αυτά;ΑΔΕΙΑ!!!Καλό σας ύπνο αγάπες μου...η μαμά είναι εδώ,πάντα δίπλα σας,να σας αγαπάει,να σας αγκαλιάζει,να σκουπίζει το δάκρυ σας...

10 Οκτ 2011

παιδί στην εφηβεία!


Είναι 2 π.μ και όλοι κοιμούνται.Κάθομαι και κοιτάζω την Κωνσταντίνα μου να κοιμάται.Αυτή η γυναίκα που βρίσκεται απέναντι μου Κάποτε ήταν ένα μικρό πλασματάκι που χρειαζόταν την βοήθεια μου και τώρα είμαι εγώ που χρειάζομαι την βοήθεια της!
Οταν μου μιλούσαν για την φάση της εφηβείας δεν φανταζόμουν ότι θα είναι τόσο δύσκολο.Ελπιζα πως θα είναι μια φάση που θα την περάσουμε ήραμα.Πόσο λάθος έκανα!!!
Οι εντάσεις και οι αντιδράσεις είναι πολλές.Μια κουβέντα της λέω και μου λέει δέκα.Ο,τι κι αν πω είναι λόγος να μαλώσουμε.Ο΄τι κι αν κάνω είναι λάθος!Μου λέει συνέχεια πως δεν την αγαπάω.Ποιος;Εγώ που δίνω και την ζωή μου γι'αυτήν!Αχ,ρε μάνα,πόσο δίκαιο είχες όταν μου έλεγες "θα κάνεις παιδιά και θα καταλάβεις!"
Οσο το σκέφτομαι βλέπω πως έχω κάνει πολλά λάθη ειδικά τελευταία με την Κωνσταντίνα.Την αντιμετωπίζω σαν μεγάλη ενώ είναι ακόμα ένα παιδί.Ενα παιδί που χρειάζεται την προσοχή μου και ίσως  αυτός είναι ο τρόπος της να την έχει.Εχω αφήσει τα προβλήματα να επιρρεάζουν την κρίσκ μου και αυτό είναι άδικο γι'αυτήν!
Οι ώρες που περνάμε μαζί είναι τόσο λίγες κι εγώ τις αναλώνω με πράγματα ανούσια και καυγάδες.Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που κάναμε κάτι οι δυο μας...πάει πολύ καιρός...πρέπει να βρω χρόνο γι'αυτήν,μόνο γι'αυτήν.Πρέπει να προσπαθήσω να κερδίσω τον χαμένο χρόνο όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό...τώρα που προλαβαίνω!
Είναι παιδί ακόμα και δεν πρέπει να το ξεχνάω αυτό!Η σχέση μου μαζί της είναι ότι πιο σημαντικό έχω και δεν πρέπει να αφήσω τίποτα να την χαλάσει!

Η φίλη μου,η Ειρήνη,μου είπε πως πρέπει να κάνω μια συζήτηση μαζί της και να την ακούσω χωρίς να μιλάω.Να δω τι θέλει να μου πει,τι σκέφτεται...Αυτό θα κάνω.Μια συζήτηση που έπρεπε να κάνω μαζί της πριν καιρό!Μια συζήτηση που απέφευγα από φόβο για το τι θ'ακούσω!Ισως γιατί ήξερα πως αυτά που θα μου πει θα με γεμίσουν ενοχές γιατί δεν ήμουν "σωστή" απέναντι της...Δεν ξέρω...φοβάμαι...ποια μάνα δεν φοβάται μήπως "χάσει" το παιδί της;
Ψάχνω να βρω ελλαφρυντικά για μένα αλλά μάταια...Πόσο δύσκολο είναι τελικά να είσαι μάνα!!!Πρέπει ν'αλλάξω τις προτεραιότητες μου,πρέπει να αφοσιοθώ σ'αυτό που πραγματικά αξίζει,χωρίς δεύτερη σκέψη και φοβίες!
Το κοριτσάκι μου μεγάλωσε κι εγώ πρέπει να σταθώ δίπλα της,στις καλές και στις άσχημες στιγμές της,στην ηρεμία και στα ξεσπάσματά της...Πρέπει να αλλάξω...πρέπει να προσπαθήσω...πρέπει...πρέπει...Φοβάμαι την στιγμή που θα μου πει "που ήσουν όταν εγώ σε χρειαζόμουν;"..."Εδώ είμαι αγάπη μου.Και θα είμαι πάντα εδώ,να σου απλώνω το χέρι,να σε βοηθάω,ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΩ!!!Αρκεί να μ'αφήσεις..."
Θα προσπαθήσω να κοιμηθώ,λίγο πιο ήρεμη,αύριο ξεκινάει μια καινούρια μέρα με νέα σχέδια και αποφάσεις...
Καληνύχτα!!!

9 Οκτ 2011

Αν καταφέρεις τα παρακάτω...

Να έχεις αληθινούς φίλους...
Να είσαι πάντα εκεί για τους φίλους σου...
Να νοιώθεις γεμάτος...
Να μπορείς να μιλάς ελεύθερα...
Να δέχεσαι την κριτική των άλλων...
Να μην κρίνεις τους άλλους...
Να κοιτάς πίσω και να νοιώθεις περήφανος...
Να μην μετανοιώνεις για τις επιλογές σου...
Να είσαι αληθινός...
Να αναγνωρίζεις τα λάθη σου και να τα διορθώνεις...
Να αγαπάς...
Να αγαπιέσαι...
Να μην πληγώνεις τους άλλους...
 Να δίνεις τα πάντα για τα παιδιά σου...
Να πέρνεις τα πάντα από τα παιδιά σου...
Να ονειρεύεσαι...
Να ελπίζεις...
Να μην τα παρατάς...
Να μπορείς να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη...
Να σηκώνεσαι πιο δυνατός κάθε φορά που πέφτεις...
Να υπερασπίζεσαι τα θέλω σου...
Να νικάς τα πρέπει...
Να σκέφτεσαι...
Να μην παρασκέφτεσαι...
Να είσαι εσύ...
Να είσαι άνθρωπος...
  Αν τα καταφέρεις όλα αυτά θα είσαι εντάξει με τον εαυτό σου!!!

5 Οκτ 2011

4 Οκτ 2011

στα παιδιά μου!

Τελικά αυτό που χρειαζόμουν ήταν λίγος χρόνος με τα παιδιά μου.Αρχίζω και ηρεμώ(βέβαια δεν ξέρω για πόσο).Είναι σπουδαίο πράγμα να μπορείς ν'αφιερώνεις χρόνο στα παιδιά σου,κάτι που δυστυχώς η δουλειά και οι συνθήκες δεν μας επιτρέπουν να κάνουμε συχνά.
 Νομίζω πως και αυτά είναι πιο ήρεμα.Πηγαίνουμε βόλτα στο πάρκο,παίζουμε,κάνουμε αγκαλίτσε;!!!Πόση δύναμη μου δίνουν αυτές οι αγκαλίτσες!Προσπαθώ να ρουφήξω όση ενέργεια μπορώ από τα παιδιά μου για να πάρω δύναμη να συνεχίσω.
  Κι αυτά,που κατάλαβαν πως τελευταία δεν είμαι καλά,κάνουν ότι μπορούν για να είμαι ήρεμη.Είναι ίσως η πρώτη φορά που παίζουν τόσο καλά μεταξύ τους και οι καυγάδες τους λιγόστεψαν!Σαν να θέλουν να μην με φωρτώσουν κι άλλο...
 Τα παιδάκια μας!Αυτά έδωσαν νόημα στη ζωή μας.Γι'αυτά αγωνιζόμαστε κάθε μέρα για να μην τους λείψει τίποτα.Είναι το κέντρο του κόσμου μας,ή καλύτερα,είναι ο ήλιος μας γιατί φωτίζουν την ζωή μας και την κάνουν πιο ζεστή!
 Τις ώρες που νομίζω πως όλα πάνε στραβά,αυτά σκέφτομαι και αμέσως αλλάζω γνώμη.Όχι,τίποτα δεν πάει στραβά!Αφού έχω αυτά όλα πάνε καλά!!!Μπορεί να υπάρχουν προβλήματα αλλά πρέπει να τα ξεπεράσω όσο δύσκολο κι αν μου φαίνεται αυτό.
 Τώρα που το σκέφτομαι,όλοι περνάμε δύσκολες ώρες.Αν το βάζουμε κάτω τότε τι κερδίζουμε;Ναι,δεν είμαι καλά τελευταία αλλά με το να το αναπαράγω συνεχώς στο μυαλό μου το μόνο που καταφέρνω είναι να χάνω πολύτιμο χρόνο με τα παιδιά μου κι αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψω!Κανείς μας δεν πρέπει να το επιτρέψει!!!
 Πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτόν τον κόσμο καλύτερο γι'αυτά.Πρέπει να τους αφιερώνουμε όσο περισσότερο χρόνο μπορούμε.Χρόνο ποιοτικό γεμάτο αγάπη!
 Αυτή η βδομάδα της άδειας μου είναι αφιερωμλενη στα παιδιά μου.Είμαι δική τους γιατί λόγο των ωραρίων μου τους στερώ την παρουσία μου αρκετή ώρα.Τι να προλάβεις να κάνεις το βράδυ στην λίγη ώρα που έχεις μέχρι να κοιμηθούν;Θα προσπαθήσω λοιπόν να αναπληρώσω έστω και για λίγο τον χαμένο μου χρόνο μαζί τους!
 Αγαπημένα μου παιδιά...μου δίνετε τόση δύναμη και τόσο αγάπη!Με κάνατε καλύτερο άνθρωπο!!!Ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα μπορούσα να αγαπήσω κάποιον τόσο βαθιά και τόσο δυνατά!!!Είστε η ζωή μου και σας υπόσχομαι να κάνω ότι περνάει από το χέρι μου να είστε ευτυχισμένα και να μην σας πληγώσει κανείς.Αυτός είναι πλέον ο σκοπός τησ ζωή μου.Να είμαι εκεί δίπλα σας!
          Σας λατρεύω 
                 η μαμά σας!

2 Οκτ 2011

τελικά τι φταίει;

Τελικά τι είναι αυτό που επιρρεάζει τόσο την ψυχολογία μας;Που την μια στιγμή μας ανεβάζει στα ουράνια και την άλλη μας κάνεει ένα με το πάτωμα;Μήπως είναι αυτές οι μικρές καθημερινές στιγμές που ζούμε,αυτές οι τόσο μικρές αλλά συγχρόνως τόσο δυνατές που μας αλλάζουν την διάθεση;
 Προσπαθώ να σκεφτώ τι φταίει στην δική μου περίπτωση.Σίγουρα δεν φταίει η προσωπική μου ζωή γιατί εκεί οι στιγμές είναι μοναδικές και δεν θα τις άλλαζα για τίποτα και για κανέναν...άρα;...
 Μήπως τελικά φταίω εγώ;Μήπως,όπως μου είπε μια καλή φίλη,σκέφτομαι πολύ και κάνω τα πράγματα να φαίνονται με βουνό;Δεν ξέρω,ίσως...τελευταία όμως αυτό το βουνό έχει υψωθεί επικύνδινα μπροστά μυο.Θα βρω άραγε την δύναμη να το ανέβω;Κι αν τελικά το ανέβω,αυτό που θα βρω εκεί θα αξίζει τον κόπο;
 Είναι η πρώτη φορά που έχω επιτρέψει στον εαυτό μου να πέσει τόσο κι αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.Νοιώθω πολύ πιεσμένη και δυστυχώς την πληρώνουν άνθρωποι που δεν φταίνε γιατί απλά έτυχε να είναι εκεί την ώρα του ξεσπάσματος μου...
 Μάλλον χρειάζομαι λίγο χρόνο με τον εαυτό μου να ξεκαθαρίσω τα πράγματα στο μυαλό μου.Εκεί μέσα γ΄νεται χαμός...Ολα είναι ανάκατα,η μια σκέψη πέφτει πάνω στην άλλη με αποτέλεσμα να χάνεται η λογική.
 Αχ,αυτή η λογική...πόσο ανάγκη την έχω!!!Ισως αυτή μπορεί να με βοηθήσει.να με κάνει να δω πως τα εμπόδια είναι για να τα ξεπερνάς.Γιατί χωρίς αυτά η ζωή μας θα ήταν βαρετή.Βέβαια όταν τα εμπόδια έρχονται μαζεμένα...
 Ισως καταφέρω να δω τα πράγματα αλλιώς,ίσως πάψω να δίνω σημασία σε πικρόχολους ανθρώπους,ίσως έρθω πιο κοντά με μένα,ίσως...
 Είναι πολύ πιο δύσκολο από όσο φανταζόμουν να βάζεις στην άκρη τα όνειρα σου λόγο των καταστάσεων.Και ίσως τελικά από εκεί ξεκινάνε όλα...Ερχονται στιγμές που λέω να τα παρατήσω,άλλες που με πιάνει το πείσμα και αποφασίζω να το παλέψω.Σκέφτομαι(ουπς,πάλι σκέφτομαι)να κάνω αυτό που θέλω κι ότι γίνει.Μήπως όμως αυτό είναι πολύ εγωιστικό από μέρους μου;Θα καταφέρω να ανταπεξέλθω;Θέλω να προσπαθήσω,αλλά φοβάμαι...άραγε φεύγει ποτέ αυτός ο φόβος;
  Γιατί είναι τόσο δύσκολο να ακολουθήσεις τα θέλω σου;


  Τελικά τι φταίει;;;

28 Σεπ 2011

φάση είναι θα περάσει...

Έρχονται στιγμές που οι αντοχές και τα όρια σου δοκιμάζονται.Φτάνεις στο σημείο να αναρωτιέσαι αν αξίζει όλο αυτό που τραβάς και αν πρέπει να τα κλωτσήσεις όλα και να ησυχάσεις...που νοιώθεις ότι πνίγεσαι και δεν μπορείς ν'ανασάνεις...πως ότι κάνεις δεν είναι αρκετό...
Πόσο δύσκολο είναι πραγματικά να κινήσαι σ'ένα περιβάλλονπου δεν θυμίζει τίποτα από αυτό που ήταν!Που υπάρχει η ανησυχία και ο εκνευρισμός,η αβεβαιότητα και η συνεχής πίεση...
Το βράδυ,όταν γυρίζεις σπίτι σου.όλα μοιάζουν διαφορετικά.Εκεί είναι ο δικός σου χώρος,οι δικοί σου άνθρωποι,αυτοί που είναι πάντα δίπλα σου και σε στηρίζουν ακόμα κι αν ξεσπάς σ'αυτούς.Και πόσο άδικο είναι αυτό!!!Αυτοί δεν  φταίνε σε τίποτα να εισπράτουν τα νεύρα σου.Κάθε βράδυ μετανοιώνω για τα ξεσπάσματα μου,δυστυχώς όμως τα επαναλαμβάνω την επόμενη μέρα...
Όταν σβήνουν τα φώτα αρχίζει ο απολογισμός της ημέρας μου.Πόσα λάθη έκανα πάλι...τους μίλησα απότομα,μάλωσα τα παιδιά χωρίς λόγο,φώναξα χωρίς αιτία...
Πόσο δύσκολο είναι πραγματικά να αφήνεις στην άκρη τα προβλήματα και να τα διαχωρίζεις από την προσωπική σου ζωή!Δεν μπορώ άλλο,νομίζω ότι έφτασα στα όρια μου ή καλύτερα ότι έχω ξεπεράσει τα όρια μου!
Πρέπει όμως να το αφήσω να με νικήσει.Πρέπει να μην χάσω τη Βάσω,αν και νομίζω πως ένα κομμάτι μου το έχω ήδη χάσει...
Ναι,η αγκαλιά της οικογένειας μου είναι αυτή που με κάνει να ξεχνιέμαι,αλλά τα βράδια που μένω μόνη με τον εαυτό μου είναι που φοβάμαι πιο πολύ!Μου την λέει άσχημα τελευταία και δεν έχει κι άδικο.Έχω αρχίσει ν'αλλάζω κι αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.Οι φίλες μου μου λένε πως τελευταία δεν είμαι αυτή που ήξεραν.Ναι,φίλες μου,το ξέρωάλλαξα,όλοι μας δεν έχουμε αλλάξει άλλοστε;Πόσο καιρό έχετε να δείτε χαμογελαστό άνθρωπο στον δρόμο:Εσείς είστε οι ίδιοι άνθρωποι που ήσασταν πριν ένα χρόνο;Αν ναι,μπορείται σας παρακαλώ να μου πείτε πως τα καταφέρατε;
Γιατί θέλω πολύ να ξαναβρώ την ψυχική μου ηρεμία,πρώτα για την οικογένεια μου(αυτοί δεν φταίνε σε τίποτα να με βλέπουν έτσι)και ύστερα για μένα. Πρέπει να προσπαθήσω,όλοι μας πρέπει να προσπαθήσουμε και να βγούμε πιο δυνατοί από αυτό...είναι δύσκολο,το ξέρω,αλλά θα τα καταφέρουμε!!!
Συγνώμη αγαπημένοι μου που σας πληγώνω άθελα μου...κάντε λίγη υπομονή και όλα θα φτιάξουν,σας το υπόσχομαι!
              Μια φάση είναι θα περάσει...









26 Σεπ 2011

Δυστυχώς τα κινητά τηλέφωνα έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι από τη ζωή μαςΈχουν γίνει η προέκταση του χεριού μας΄Ναι,δεν λέω μας χρειάζονται με τους ρυθμούς που ζούμε και τις ώρες που λείπουμε από το σπίτι μας και από τα παιδιά μας.Μας έχουν κάνει όμως να απομονονόμαστε από τους ανθρώπους και να επικοινωνούμε πλέον με μυνήματα και όχι προσωπικά.
    Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύονται δυστυχώς οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και έχουν γεμίσει τον τόπο με κεραίες τις περισσότερες φορές παράνομα!Κάτι τέτοιο ζούμε κι εμείς στην γειτονιά μου.Οι μεγάλες εταιρείες cosmote και wind έχουν τοποθετήσει παράνομα 4 κεραές κινητής τηλεφωνίας θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία πρώτα από όλα των παιδιών μας και μετά την δική μας!

  Δυστυχώς σε αυτό το κράτος τίποτα δεν λειτουργεί σωστά και παρόλο τις καταγγελίες και τις συνεχείς ενοχλήσεις από μέρους μας στις αρμόδιες υπηρεσίες οι κεραίες συνεχίζουν να λειτουργούν ανενόχλητες.Και μάλιστα έχουν το θράσος να φέρονται σαν όλα να είναι νόμιμα την στιγμή που επίσημα έγγραφα αποδεικνύουν το αντίθετο.
  Δεν είμαστε εναντίον της ανάπτυξης και τις τεχνολογίας,αλλά είμαστε εναντίον της ασυδοσίας των εταιρειών αυτών που έχουν ως σκόπο τους μόνο το κέρδος,χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τον παράγοντα ανθρώπινη ζωή!!!
   Εμείς παλεύουμε με όση δύναμη έχουμε για έναν αγώνα ώστε να πιέσουμε να εφαρμοστούν επιτέλους οι νόμοι που ο περίφημος Καλλικράτης έχει διαλύσει!
   Εδώ και σχεδόν 6 μήνες έχουμε χάσει τον ύπνο μας.Έχουμε αλλάξει της ζωές των παιδιών μας,περπατάμε με το κεφάλι ψηλά ψάχνοντας για ύποπτες καμινάδες...
   Ζούμε σε ένα κράτος που κυβερνά το χρήμα και οι εταιρείες έχουν άφθονο,οπότε κινούν τα νήματα όπως αυτές θέλουν...
   Αν τελικά δεν λειτουργήσουν οι νόμοι νομίζω πως θα τους πάρουμε στα χέρια μας...
                  Ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας!!!

25 Σεπ 2011

Καλή αρχή!!!

Μια πολύ καλή μου φίλη έφτιαξε ένα blog όπου εκεί γράφει τις σκέψεις της και τις ανηχυχίες της.Είχα την τιμή να δημοσιευτούν εκεί και κάποιες δικές μου σκέψεις και την ευχαριστώ γι'αυτό.
  Τελευταία νοιώθω την ανάγκη να αποτυπώσω κάποιες από τις σκέψεις μου.Έτσι αποφάσισα να δημιουργήσω κι εγώ το δικό μου blog,τον δικό μου τόπο έκφρασης.
   Σας καλοσορίζω λοιπόν στις "μικρές μου στιγμές" και ελπιζω το ταξίδι μας να είναι ευχάριστο!Ανυπομονώ να διαβάσω τα πρώτα σας σχόλια.Θα τα πούμε σύντομα με την πρώτη μου δημοσίευση.

                      Καλή αρχή λοιπόν!!!